بررسي‌ مفهوم شادكامي اجتماعي و عوامل مؤثر بر آن (مطالعه موردي در استان مركزي)

Investigating the Concept of Social Happiness and Effective Factors on it

اين پژوهش به بررسي يكي از مهمترين موضوعات مطرح جامعه با عنوان احساس شادكامي اجتماعي مي‌پردازد زيرا اساس شادكامي بر نگرش و ادراكات فرد مبتني است و به حالتي اشارت دارد كه از تجربه هيجان‌هاي مثبت و خشنودي از زندگي نشأت مي‌گيرد. به لحاظ نوع روش تحقيق، پژوهش حاضر از نوع تحقيقات همبستگي مي‌باشد كه در آن براي رسيدن به اهداف تحقيق از دو روش اسنادي و پيمايشي استفاده شد. بدين صورت كه در بخش نظري از كتابها، مجلات و تحقيقات پيشين استفاده شد و در بخش ميداني براي سنجش ميزان شادكامي و عوامل تأثيرگذار بر آن از تكنيك پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق شامل افراد 15تا65 سال ساكن در نواحي شهري و روستايي استان مركزي است و حجم نمونه آن 2000 نفر است. نتايج حاصل از تركيب گويه‌ها دربارة احساس شادكامي اجتماعي در بين پاسخگويان نشان مي دهد كه احساس شادكامي در بين 18/5 درصد از پاسخگويان در حد كم و خيلي كم مي‌باشد و در مقابل 19/5 درصد پاسخگويان از احساس شادكامي بالايي برخوردار هستند و 62 درصد هم احساس شادكامي خود را در سطح متوسط ارزيابي كرده‌اند.اما عوامل تبيين‌كننده شادكامي اجتماعي بر طبق مدل تحليل مسير، نشان مي‌دهد كه در ابتدا متغير اميد به آينده وارد معادله شده است، اين متغير داراي ضريب رگرسيوني 0/32 بر متغير شادكامي اجتماعي مي‌باشد و به عنوان مهمترين متغير تأثيرگذار بر شادكامي اجتماعي مي‌باشد. متغيرهاي بعدي به ترتيب عبارتند از : احساس مقبوليت اجتماعي (با ضريب 0/28)، ارضاي نيازهاي عاطفي (با ضريب 0/26)، بالا رفتن سن افراد (با ضريب 0/08-)، احساس عدالت توزيعي (با ضريب 0/07)، فضاي مناسب اخلاق عمومي (با ضريب 0/06)، عدم احساس محروميت (با ضريب 0/05)، احساس امنيت (با ضريب 0/05) و پايبندي به ارزشهاي ديني (با ضريب 0/11)". در مجموع، متغيرهاي مذكور توانسته ­اند 0/55 درصد از تغييرات يا وايانس متغير شادكامي اجتماعي را تبيين كنند.

Present research deals with investigation of a key issue in each society; feeling social happiness. Feeling happiness is based on person's attitude and perceptions and expresses the condition that is emerged from experience of positive emotions and satisfaction of life. Using two methods of documentary and survey, present research is kind of co relational researches. Regarding this in the theoretical section, there is a review of books, journals and previous researches and in the other part in order to evaluate the amount of happiness and effective factors on it, questionnaire's technique was used for the sample of 2000 residents (15 up to 65 years old) of urban and rural areas of Markazi province. Findings show that feeling of happiness among 18.5 percent of respondent is low and very low, whereas 19.5 percent of respondents have high feeling of happiness. Results show that 62 percent have evaluated their feeling of happiness in average degree. Due to the model of path analysis, among determinate factors of social happiness, , hope to future has been entered to equation as the first variable. The regression's coefficient of this variable on variable of social happiness is 0.32 and is known as the most important influential variable on social happiness. Other variables are feeling of social acceptability (with coefficient of 0.28), satisfaction of emotional needs (with coefficient of 0.26) aging (with coefficient of-0.08), feeling of distributive justice(with coefficient of 0.07), suitable atmosphere of public morality (with coefficient of 0.06), lack of derivational feeling (0.05) feeling of security (with coefficient of 0.05) and devotion to religious values (with coefficient of 0.11). As a whole mentioned variables have been able to determine 0.55 percent of changes or variance of social happiness