عوامل مؤثر بر افزايش سن ازدواج جوانان در شهر تهران

Factors Affecting the Age of Youth Marriage in Tehran

وضعيت ساختاري و كاركردي خانواده در ايران در حال تغيير است. از جمله تغييرات مهم، افزايش سن ازدواج جوانان است. مطالعه اين تغيير به‌عنوان شاخصي براي به تعويق افتادن تشكيل خانواده از اهميت بسياري برخوردار است. در پژوهش حاضر براي تبيين تأخير سن ازدواج جوانان، عليرغم توجه به عوامل اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي جامعه، به بررسي وضعيت فضاي همسرگزيني پرداخته شده است. براي استخراج فرضيه­هاي پژوهش از نظريه‌هاي گذار دوم جمعيتي، تحول فرهنگي اينگلهارت، نوسازي و فضاي همسرگزيني استفاده شده است.روش پژوهش پيمايشي بوده و جمعيت آماري آن كليه جوانان در حين ازدواج شهر تهران (سال 1394) است. از شيوه نمونه­ گيري چند مرحله­اي استفاده گرديده و حجم نمونه برابر با 379 برآورد شد. نتايج نشان مي­دهد پايگاه اجتماعي- اقتصادي خانواده دختر با ضريب 0/40، پايگاه اجتماعي– اقتصادي دختران جوان با ضريب 0/25- و عدم دسترسي به فضا‌هاي همسرگزيني با ضريب 0/19 بيشترين تأثير را بر افزايش سن ازدواج دختران دارد. همچنين پايگاه اجتماعي ـ اقتصادي پسران با ضريب به طور مستقيم بر افزايش سن ازدواج آنها تأثير مي­ گذارد. به عبارتي با بالاتر رفتن ميزان تحصيلات، درآمد و منزلت شغلي پسران، سن ازدواج آنها افزايش مي­يابد. نتايج نشان مي­دهد پايگاه اقتصادي اجتماعي خانواده دختران و پايگاه اقتصادي اجتماعي پسران جوان بيشترين تأثير را بر افزايش سن ازدواج آنها دارد. در مجموع مي­توان نتيجه گرفت كه وجود رابطه معكوس بين پايگاه اجتماعي اقتصادي با سن ازدواج بيانگر تغيير در سبك زندگي خانواده و نظام ارزش‌هاي اجتماعي است.

The structural and functional status of the family in Iran is changing. One of the important changes is the increase in the age of marriage of young people. It is important to study this change as an indicator for postponing family formation. In this study, in order to explain the age of marriage of young people, in spite of the social, economic and cultural factors of the society, the choosing spouse space is discussed.. In order to derive research hypotheses the second transitional theory of demography, the cultural transformation of Inglehart, modernization, and the space of choosing spouse has been used. The research method is survey and its population is all young people during marriage in Tehran (1394). A multi-stage sampling method was used and the sample size was estimated at 379. The results show that the socioeconomic status of the girl's family with a coefficient of 0.41, socioeconomic status of young girls with a coefficient of 0.25, lack of access to the space of choosing spouse with a coefficient of 0.19 has the greatest impact on the increase of girls' marriage age. Also, the socioeconomic level of boys with a factor directly affects the increase in their marriage age. In other words, the higher the level of education, income and job status of boys, the age of their marriage increases.