كليدواژه :
اختلاف قرائت , آيه 110سوره يوسف , ظنوا , كذبوا , قرآن
چكيده فارسي :
بخش نخست آيه 110 سوره يوسف، يعني عبارت حَتَّى إِذَا اسْتَيأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا از قرن‌ها پيش، توجه محققان و مفسران قرآن را به همراه داشته و محل اختلاف آراء بوده است. اين اختلاف‌ها بيشتر به قرائت‌هاي واژه «كُذِبُوا» و تشخيص مرجع ضميرها در بخش ذكر شده از آيه باز مي‌گردد. از سوي ديگر، بنا به عللي، اين موضوع با باور‌هاي اعتقادي و كلامي در حوزه عصمت پيامبران نيز در هم آميخته و بر اهميت آن افزوده شده است. در اين نوشتار، نشان داده شده كه اختلاف در تشخيص مرجع ضميرها، بيشتر بر مبناي يكي از قرائت‌ها به وجود آمده است؛ از اين‌رو، با هدف يافتن بهترين راه حل، ديدگاه‌ها و آراي مطرح شده ذيل بخش مورد نظر از آيه مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. دلايل مهمي همچون قاعده بازگشت مرجع ضمير به نزديك‌ترين لفظ مذكور و وحدت مرجع ضمير، همخواني معنايي در آيه، نظام همنشيني كلمات و بافت آيات مشابه در قرآن، در كنار تنوع بوم‌هاي قرائت ديگر، آن قرائت را بر قرائت رايج «كُذِبُوا» برتري مي‌دهد.
چكيده لاتين :
The first part of verse 110 of Surah Yusuf, that is the phrase: “Until when the messengers despaired and they thought that they had been told lies…” has, from the earliest times, attracted the special attention of scholars and exegetes of the Holy Qurʾān, and has been a bone of contention between them with many differing opinions. These differences are rooted more in the different modes of reading of the word “kudhibū” (lit. being lied to) and identification of the references of its pronouns. On the other hand, due to the reasons that will be mentioned in this research, this issue is also related to the theological question associated with the belief in infallibility of Prophets and this only adds to the importance of the subject. In this article, we show how difference of opinion regarding the referents of the pronouns is, for the most part, due to differences in the principles of one of the modes of recitation. On this basis, with the aim of finding the best solution, the opinions and views that exist regarding the specific part of the verse have been investigated and analyzed. Important arguments such as the principle of reference of the pronoun to the nearest explicitly mentioned noun, semantic consistency in the verse, the system of collocation of the words and the context of similar verses, and the diversity of the various other recitations, lead us to conclude that another reading is preferable over the current reading of “kudhibū”.
