تحصيل منضبطانه و كنشگري منفعلانه: نشانه شناسي اجتماعي صف در تجربه‌تحصيلي دختران جوان

Disciplinary Education and Passive Action: Social Semiotics of School Queues in Young Girls' Educational Experiences

اين پژوهش در نظر دارد با تحليل نشانه‌شناختي اجتماعي صف، به‌عنوان يكي از منابع نشانه‌اي حاضر در تجربه‌تحصيلي دختران جوان، به‌ بازنمايي نظام معنايي شكل‌گرفته در فضاي بين‌الاذهاني عاملان اجتماعي مذكور بپردازد. در اين راستا روايتهاي سيزده تن از دختران جوان مشهدي از صف، مبتني بر رويكرد نشانه‌شناسي اجتماعي ون‌ليوون تجزيه و تحليل شده ‌است. نتايج اين تحقيق نشان داد صف به‌منزلة عرصه‌اي براي اعمال قدرت انضباطي، دانش‌آموزان را در فرايندي تربيتي وارد مي‌سازد كه مشتمل بر مجموعه‌اي از تعاملات نابرابر و عمدتا كليشه‌اي، و با تمركز بالا بر تداوم نشانههاي صوري وابسته به‌آن است. به‌عبارت ديگر صف كه ظاهرا، ابزار تربيت و آموزش قانون در مدرسه، به‌حساب مي‌آيد در عمل دانش‌آموزان را به‌سمت فرايندي انفعالي و قدرت‌زدا مي‌كشاند، به‌گونه‌اي كه آنان تحصيل را جدا از خود مي‌بينند و نهايتا به‌عاملاني فرمانبردار مبدل مي‌شوند

This study intends to focus on the queue, as one of the semiotic resources in the young girls' educational experiences, to represent the semantic system formed in the intersubjectivity space of the social actors. In this regard, the narratives of thirteen young Mashhadi girls from the queue have been analyzed based on the social semiotic approach of Van Leeuwen. The results of this study showed that the queue as an arena for disciplinary power introduces students to the educational process, which consists of a set of unequal and mainly stereotypical interactions, and with a high concentration on the continuity of its formal symbols. This process ultimately leads students to a kind of subjugation and alienation. In other words, the queue, which appears to be a means of teaching law in the school, in practice, draws students to passive and disempowering processes. As a result, they see their education separate from themselves and ultimately become subordinate actors.