كليدواژه :
مردم نگاري انتقادي , كارسپيكن , تحليل افق , ميدان‌معنا , رويكرد اميك و اتيك
چكيده فارسي :
به‌طوركلي، تحقيقات به دودسته كمي و كيفي تقسيم مي‌شوند. تحقيقات كيفي انواع متعددي دارند كه مهم‌ترين آن مردم‌نگاري، نظريۀ مبنايي، پديدارشناختي، تحليل گفتمان، تأويل‌شناسي يا هرمنوتيك و نشانه‌شناسي هستند. مردم‌نگاري انتقادي نوعي ازمردم نگاري است كه ريشه در مكتب شيكاگو دارد و توسط مركز مطالعات بيرمنگام در انگلستان توسعه يافت. هدف اصلي مردم‌نگاري انتقادي، نقد و تفسير فرهنگ و تغيير آن به نفع برابري قدرت در روابـط اجتمـاعي و توانمندسازي سوژه‌هاي موردمطالعه است. بنابراين مردم‌نگاري انتقادي همواره با مسئله قدرت مرتبط است و تغييرگرايي، ارزش گرايي و رابطه عامليت/ ساختار ازجمله مشخصه هاي اين روش هستند. يكي از روشها در مردم نگاري انتقادي، روش كارسپيكن است كه بر تجربۀ ارتباطي تأكيد مي‌نمايد و از پراگماتيسم، نئوماركسيسم و پديدارشناسي تأثير گرفته است. كارسپيكن با قرار دادن مفهوم اعتبار در درون نظريۀ معنا، بر ارتباط دروني بين معنا و اعتبار تأكيد مي‌كند. او داراي يك رويكرد پنج مرحلهاي در انجام مردم‌نگاري انتقادي است كه عبارتند از: جمع‌آوري اسناد و مدارك اوليه؛ تحليل داده‌هاي مشاهده‌اي جمع‌آوري‌شده؛ توليد داده‌هاي گفت‌وگويي (رويكرد اميك) با هدف جمع‌آوري داده‌هايي كه ديدگاه‌ها و نقطه نظرات مشاركت‌كنندگان در تحقيق را انعكاس مي‌دهد؛ كشف و شناسايي روابط سيستمي بين آنچه كه درزمينه تحقيق كشف گرديده، با زمينه‌هاي گسترده‌تر و در آخر مرتبط ساختن يافته‌هاي به‌دست‌آمده از مراحل پيشين به سازه‌ها و نظريه‌هاي جامعه‌شناختي كلان‌تر، به‌منظور نشان دادن فرايندهاي توليد و بازتوليد اجتماعي.
چكيده لاتين :
In general, research is divided into quantitative and qualitative categories. Qualitative research has several types, most notably ethnography, grounded theory, phenomenology, discourse analysis, hermeneutics, and semiotics. Critical ethnography is a kind of ethnography rooted in the Chicago School and developed by the Birmingham Center for Contemporary Cultural Studies in England. The main purpose of critical ethnography is to critique and interpret culture and change it in favor of equality of power in social relations and the empowerment of subjects under study. Therefore, critical ethnography is always related to the problem of power, and change, value-orientation and the relationship between agency and structure are among the characteristics of this method. One of the methods in critical ethnography is the method of Carspecken that emphasizes the communication experience and has been influenced by pragmatism, neo-marxism, and phenomenology. By placing the concept of validity within the theory of meaning, Carspecken emphasizes the inner relationship between meaning and validity. He has a five-step approach to critical ethnography. These are: collecting original documents; analyzing collected observational data; generating conversational data (emic approach); the discovery of relationships between what is discovered and the fields broader and, finally, linking the findings from the earlier stages to macro-sociological theories and constructions, to illustrate the processes of production and social reproduction.
