تعيين ضريب تنش شوري و حساسيت آبي با رويكرد مطالعه بهره وري مصرف آب كوشيا (.Kochia Scoparia L) در شرايط آب و هوايي اهواز

مشكل شوري منابع آب و خاك و كمبود منابع آب با كيفيت از تهديدهاي اصلي توسعه كشاورزي در مناطق خشك و نيمه خشك مثل خوزستان است. با توجه به مشكلات موجود، روش كم آبياري، استفاده از زهاب هاي با شوري بالا، كاشت گياهان مقاوم به شوري و افزايش بهره وري آب راه كارهاي مديريتي مناسبي هستند. در اين راستا مطالعه اي با هدف تعيين ضريب حساسيت آبي، ضريب تنش شوري و بهره-وري كوشيا در شرايط تنش شوري و كم آبي در اهواز انجام شد. كرت هاي اصلي شامل سطوح شوري آب كارون (با شوري متوسط 5/2 دسي زيمنس بر متر)، 10، 15 و 20 دسي زيمنس بر متر و كرت هاي فرعي شامل سه سطح آبياري 100، 75 و 50 درصد نياز آبي گياه بودند. ضريب تنش شوري در اين تحقيق بين 06/0 و 89/0 بدست آمد. نتايج نشان داد كه با افزايش شوري ضريب حساسيت به شوري (Ks) كاهش يافت. هم چنين نتايج نشان داد كه ضرايب Ks بدست آمده در حالت تركيب تنش شوري با كم آبي 50 درصد بيشتر از تركيب تنش شوري با كم آبي 75 درصد است. ميانگين ضريب Ky به دست آمده در اين تحقيق در شرايط كم آبياري 75% و 50% نياز آبي به ترتيب 19/0 و 60/0 بدست آمد و نشان مي دهد گياه كوشيا ضريب حساسيت به خشكي پاييني دارد كه بيانگر تحمل بالاي اين گياه بدون كاهش عملكرد شديد در شرايط تنش خشكي مي باشد. هم چنين نتايج نشان داد كه ميزان بهره وري آب در توليد علوفه گياه كوشيا حتي در شرايط تنش شديد و توأم شوري و كم آبي، قابل قبول و بالا مي باشد. در اين تحقيق مشاهده شد كه شوري باعث كاهش ميزان بهره وري آب مي-شود و بهره وري آب در شرايط كم آبياري بيشتر از آبياري كامل است. در كل، نتايج اين مطالعه نشان داد كه كوشيا مي تواند به عنوان يك گياه علوفه اي مناسب در مناطقي مثل اهواز كه آب آبياري و خاك از كيفيت مطلوبي برخوردار نيست (حتي بدون نياز به آبشويي و اصلاح خاك كه هزينه زيادي را متوجه توليدكنندگان مي كند) كشت شود.