واكاوي چيستي معنا و زيبايي در «قصيدة النثر» (با تكيه بر انديشه هاي ادونيس و انسي الحاج)

Semantic and Aesthetic Analysis in Prose Poem: Based on Adonis and Ounsi el-Hajj’s Theories

«قصيدة النثر» عنوان يك نوع ادبي است كه توسط مجله لبناني «شعر» و متأثر از ادبيات فرانسوي رواج يافت. اين نوع ادبي صرف نظر از موافقان و مخالفان آن، در عرصه‌ي شعر و نقد معاصر عربي حضور دارد. در اين مقاله چيستي قصيدة النثر و زيبايي و خوانش آن كه در پيوند با معناست اهميت دارد. زيبايي قصيدة النثر را به نوعي متفاوت و با كنكاش در عالم معنا بايد جست و جو كرد. در اين پژوهش سؤال اساسي مبتني بر چيستي اين نوع ادبي و چگونگي درك زيبايي در آن است. فهم چيستي قصيدة النثر در گرو گسست كامل از تفكر ادبي سنتي است، قصيدة النثر در زبان عربي به جهت هويت معنايي شكل گرفته در آن از سوي شاعراني چون: ادونيس و انسي الحاج به عرصه‌ي رويكردهاي هستي شناسيك و هرمنوتيك فلسفي قدم نهاده است . قصيدة النثر بستري است براي آفرينندگي گسترده و پيوسته در عالم معنا.

Prose poem is a literary genre that become commonly practiced due to French literature and the Lebanese journal of Poetics. Despite pros and cons toward such genre, it is within the contemporary Arabic poetry and criticism. This article considers the quiddity, aesthetic, and reading of prose poetry significant in relation to meaning. The beauty of the prose poem can be sought in a different way and exploration of meaning. In this research, the fundamental question is based on the nature of this type of genre and how to understand its aesthetic aspects. To comprehension its meaning a complete dissociation of the traditional literary thinking is required. The formation of prose poem in Arabic is founded on semantics embarked by poets such as Adonis and Ounsi el-Hajj on fields of ontological and philosophical hermeneutics. It sets the ground for broad and continuous creation of semantics.