پديد آورندگان :
آروين، محمود دانشگاه تهران - دانشكده جغرافيا - گروه جغرافياي انساني , فرهادي خواه، حسين دانشگاه تهران - دانشكده جغرافيا - گروه جغرافياي انساني , پوراحمد، احمد دانشگاه تهران - دانشكده جغرافيا - گروه جغرافياي انساني , منيري، الياس دانشگاه آزاد اسلامي - واحد علوم تحقيقات تهران
كليدواژه :
زيست پذيري , زيست پذيري شهري , مكان پايدار , شهر اهواز
چكيده فارسي :
زيستپذيري شهري يك گفتمان نيرومند در توسعة شهري و طراحي شهري را منعكس ميكند كه بهدنبال توجه به كيفيت زندگي در شهرها، موردتوجه قرارگرفته است. در معناي اصلي و كلي خود به مفهوم دستيابي به قابليت زندگي بهتر است و درواقع همان دستيابي به كيفيت برنامه‌ريزي شهري خوب يا مكان پايدار است. بررسي زيستپذيري بسيار بهتر از ديگران توسط اهالي آن سكونتگاه ادراك مي‌گردد. هدف اين پژوهش ارزيابي شاخص‌هاي زيستپذيري شهري در شهر اهواز از ديدگاه ساكنان ميباشد. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش تحقيق توصيفي- پيمايشي ميباشد. با توجه روش نمونه‌گيري خوشه چندمرحله‌اي 8 محله از 8 منطقه به‌عنوان خوشه انتخاب گرديد و براي برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد، حجم نمونه 384 نفر برآورد شده و نسبت آن در هر محله مشخص گرديد. ابزار گردآوري دادهها پرسشنامه ميباشد. جهت بررسي زيستپذيري شهري از 9 شاخص (امنيت، آموزش، اوقات فراغت، مشاركت، تعلق مكاني، درآمد و اشتغال، امكانات و خدمات زيربنايي، حمل‌ونقل و آلودگي) با 43 گويه استفاده‌شده است. به‌منظور وزن دهي شاخص‌ها از تكنيك آنتروپي شانون و براي رتبه‌بندي محلات ازنظر شاخص‌هاي زيستپذيري شهري از تكنيك كوپراس بهره گرفته شد. در اين پژوهش دو شاخص آلودگي و امنيت به‌عنوان دو شاخص منفي در نظر گرفته شد. نتايج بيانگر اين است كه وضعيت شاخص‌هاي زيستپذيري شهري در محلات نامناسب ميباشد. نتايج تكنيك‌هاي آنتروپي و كوپراس نشان مي‌دهد كه محله كيانپارس بهترين وضعيت و بعد آز آن محلات زيتون كارمندي، گلستان جنوبي، خروسي، پرديس 1، آخر آسفالت، شلنگ‌آباد و در بدترين وضعيت زيستپذيري محله منبع آب قرارگرفته است.
چكيده لاتين :
Urban livability reflects an influential discourse in urban development and urban planning and has recently received due attention because of paying increasing attention to urban life quality. The purpose of this study was the evaluation of urban livability indicators in Ahvaz city from its residents’ perspective. This research is an applied one in terms of its purpose and of descriptive-survey type in terms of its method. Based on multi-stage cluster sampling, eight neighborhoods out of eight districts were selected. Using Cochran formula, the sample size was estimated to be 384 and its ratio in each neighborhood was determined. In this study, questionnaire was used as the data elicitation technique. To investigate urban livability, nine indicators (security, education, leisure, participation, attachment to place, income and employment, infrastructure facilities and services, transportation and pollution) with 43 items were used. Shannon entropy method and Copras technique were utilized to weigh the indicators and rank the neighborhoods in terms of urban livability indicators, respectively. In this study, two indicators, namely pollution and security, were considered as negative indicators. The results indicated that the status of urban livability indicators in the districts under study was inappropriate. The results of using Shannon entropy method and Copras technique also showed that Kianpars neighborhood ranked first followed by Zeitoon Karmandi, South Golestan, Khorousi, Pardis 1, Akhar Asphalt, Shalang Abad neighborhoods. Manba Ab neighborhood ranked last and had the worst status in this regard.
