ارزيابي توسعه ميان افزا در محله هاي شهري با رويكرد زمينه گرايي در افزايش تعاملات ساكنين (مطالعه موردي:كوي دانش تبريز)

Evaluation of Infill Development in Urban Neighborhoods Using Contextual Approach to Increasing Interactions of Residents (Case Study: Danesh Alley, Tabriz City)

توسعه ميان­افزا، ضرورت گريزناپذير شهر در مواجهه با رشد بي­رويه شهرنشيني، خزش شهر به حاشيه­ ها و پراكنده ­رويي مي­باشد. اما تأثير توجه به پيامد آن بر پيكره­ شهر در بهبود اقدامات آتي، ضرورت تمركز بر مرحله ارزيابي را به رغم تأخر زماني نسبت به مراحل اوليه توسعه، در درجه بالايي از اهميت قرارداده و لزوم سنجش موفقيت هر توسعه را در گذر زمان در تطابق با اهداف مشخص شده از سوي نهادهاي شهري و برنامه­ هاي فرادست ايجاب ميكند. اگرچه رشد شهر حاصل تعامل پيچيده­ي عوامل مختلف و گاهاً پنهان در طول زمان بوده و به تدريج نمود مي­يابد؛ ليكن بازتاب كليه­ ي تصميمات كلان و عوامل تاثير گذار، اعم از كالبدي و كاركردي به مرور در محتواي ذهني ساكنين بروز مي­يابد. بر­اين اساس ميزان همگرايي ذهني و اتفاق­ نظر شهروندان در جهت تعامل هرچه بيشتر مي­تواند نشانه­ اي از اتخاذ تصميمات به جا در بدو شكل گيري و انسجام حاصل از توسع ه­اي موفق و معياري بر ميزان تعاملات بخش اضافه ­شده با زمينه، به لحاظ كاركردي و فضايي تبيين و تعبير شود. هدف از اين پژوهش ارزيابي موفقيت توسعه ميان­افزا در مطالعه موردي كوي­دانش تبريز پس از سپري شدن سه دهه از جاگيري در محله قديمي اماميه با معيارهاي مستخرج از اصول زمينه ­گرايي و تاثير آنها در محتواي ذهني ساكنين مي­باشد. دراين مقاله كوشيده شده است با مراجعه به منابع معتبر علمي، معيارهاي ارزيابي توسعه ميان ­افزا بر اساس رويكرد زمينه­ گرايي با روش متني روايي استخراج و درنهايت ميزان همگرايي ذهني اهالي درمطابقت با اين معيارها در مطالعه موردي كوي­ دانش تبريز از طريق پرسشنامه و مصاحبه، با روش تحليل داده­ هاي كمي مورد ­بررسي قرارگيرد. نتايج مطالعات نشان مي­دهد ساكنين كوي دانش به غير از تعاملات اجتماعي و فرهنگي و تعهد اكولوژيكي از حيث ساير معيارهاي زمينه­ گرايي اعم از مشاركت فضايي، معنايي، تاريخي، تمايلي براي تعامل با محلات مجاور نداشته و در مجموع ترجيح بر دوري­ گزيني دارند.

Infill development, the inevitable necessity of the city in the face of uncontrolled urbanization, is the creeping of city towards suburban and urban sprawl. However, the effect of paying attention to its consequences on the city's structure in improving future actions requires us to pay focal attention to evaluation in spite of its being carried out later in comparison to the early stages of development. It is also found inevitable to evaluate the success of each development over time in accordance with the objectives identified by urban institutions and national plans. Although the growth of city emerges gradually and is the result of the complex interaction of various and sometimes hidden factors over time, the reflection of all major decisions and influential factors, both physical and functional, is progressively updated in the mental content of the inhabitants. Based on this, the rate of mental convergence and citizens’ consensus for further interactions can be indicative of making due decisions at the beginning of the formation and coherence of successful development in the level of interactions of the section added to the field in terms of function and space. The purpose of this study is to evaluate the success of infill development in a case study of Danesh Alley in Tabriz city after the residents’ three decades of settlement in the old neighborhood of Imamiyeh using the criteria extracted out of the principles of contextualism and their effect on the mental content of the residents.