بررسي رابطه فرسودگي شغلي و ابعاد آن با استرس شغلي در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1397

The Relationship Between Job Burnout and Its Dimensions with Job Stress in Isfahan University of Medical Sciences in 2018

زمينه و هدف: فرسودگي شغلي ناشي از استرس هاي دراز مدت است كه مي تواند باعث كاهش كيفيت آموزش ارائه خدمات شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه فرسودگي شغلي و ابعاد آن با استرس شغلي در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1397 شد. مواد و روش ها:: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي- تحليلي بود. نمونه آماري تعداد 137 نفر از اساتيد و كارمندان دانشكده هاي مديريت و اطلاع رساني، فناوري ها نوين، توانبخشي ، پرستاري و مامايي در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان درسال 1397 بودند كه به روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي گرداوري داده ها شامل فرم جمعيت شناختي، فرسودگي شغلي Maslach و استرس شغلي OSIPOW بودند.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 وآمار توصيفي و آزمون هاي ANOVA و T-test و پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميزان خستگي عاطفي در سطح كم (2/45 درصد) ، مسخ شخصيت در سطح بالا (2/45 درصد)، ناكارآمدي در سطح بالا (3/75 درصد) و اكثر افراد جامعه نيز داراي استرس طبيعي (8/54 درصد) محاسبه گرديد. همچنين با استفاده از آزمون پيرسون رابطه معنادار بين استرس شغلي و فرسودگي شغلي و ابعادش مشاهده شد ولي تنها بين ناكارآمدي با استرس شغلي رابطه معنادارمشاهده نشد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد هر چه ميزان استرس بين كاركنان بيشتر باشد ميزان فرسودگي در بين كاركنان نيز بيشتر است. در نتيجه مداخلاتي در جهت كم كردن استرس شغلي و تقويت منابع مقابله با آن مي تواند به كاهش فرسودگي شغلي در كاركنان كمك نمايد.

Background: Job burnout is a result of long-term job stress, which can reduce the quality ofeducation and provision of services. This study aimed to investigate the relationship between jobburnout and its dimensions with occupational stress in Isfahan University of Medical Sciences in 2018. Materials and Methods: The present study was a descriptive-analytic one. The sample of studyconsisted of 137 staff in faculties of Management and Medical Information, Advanced Technologies inMedicine, Rehabilitation and Nursing and Midwifery in Isfahan University of Medical Sciences using convenience sampling method in 2018.The study tools were demographic s , Maslach and OSIPOWquestionnaires. Data was analyzed using SPSS version 23 software by descriptive statistics andinferential statistics such as ANOVA, T-test and Pearson correlation coefficient. Results: Emotional exhaustion calculated in low level (45.2%), depersonalization in high level (45.2%), personal accomplishment in high level (75.3%) and the most participants had normal stress(54.8%). Similarly, based on Pearson Correlation Coefficient, there was a positive significantrelationship between job stress and job burnout and its dimensions, but there was no significantrelationship between personal accomplishment and job stress. Conclusion: Study results revealed that the higher job stress among employees, the higher jobburnout among employees. As a result, implementing the interventions to reduce occupational stressand strengthen some resources can be helpful to reduce the burnout of employees.