تحليل گفتمان شيوه‌هاي گفتاري سران قريش با پيامبر(ص) در دوره مكي با تكيه بر نظرية تحليل گفتمان ارنستو لكلوئو و شنتال موفه

Dicourse Analysis of Quraysh Manners of Speakinf with the Prophet (PBUH) in the Maki Period, Based on Laclau and Mouffe Theory

بعثت رسول اكرم(ص) به ارائه گفتمان توحيدي انجاميد كه در اساس و بنيان با گفتمان بت­پرستي رايج و هژموني‌شده در جامعة عرب قبل از اسلام متفاوت بود. عدم سنخيت و همگرايي گفتمان‌هاي مذكور در جامعه مكّي، زمينه­ هاي تقابل گفتماني آنان را در ابعاد گفتاري و عملي بالا برد. مقاله پيش رو قصد دارد تقابل گفتماني سران قريش با پيامبر(ص) را در شيوه­ هاي گفتاري مورد تحليل قرار داده و به اين پرسش ­ها پاسخ دهد كه تقابل گفتمان توحيدي و بت ­پرستي در شيوه ­هاي گفتاري سران قريش با پيامبر(ص) چگونه بود؟ و چه تأثيري بر اشاعه و هژموني گفتمان توحيدي گذاشت؟ تبيين پرسش­ هاي مذكور با استفاده از نظريه تحليل گفتمان «ارنستو لكلوئو و شنتال موفه» كه گفتمان را فراتر از ابعاد زبانشناسي در عرصه ­هاي سياسي، فرهنگي و اجتماعي مطرح كرده­اند، امكان‌پذير است. يافته­ هاي پژوهش نشان مي­ دهد كه گفتمان توحيدي براي اشاعه و تثبيت معنا و گفتمان شرك براي بقاء و تداوم، به تقابل پرداختند كه در نتيجة آن گفتمان توحيدي با بهره ­گيري از فضاي رقابت گفتماني و شكستن ساختار گفتمان شرك به بستر‌سازي مناسب جهت هژمونيك‌كردن گفتمان خود مبادرت ورزيد.

Strength and stability of the Prophet (PBUH) to promote Islam, despite the continued exclusion of Quraysh, led to numerous debates between them and the leaders of the Quraysh. In this debate, interlocutors were trying to offer a different argument, the otherness of the other party claims and by creating a single meaning system, their discourse to spread in the community. Efforts to stabilize the semantic debate both sides to dialogue, lead to challenges in the context of the debate. This paper is concerned with the use of discourse analysis theory of Laclau and Mouffe, who discussed the discourse further than linguistics, in political, cultural and social fields. The consequences show that monotheistic and polytheistic discourses continued to confront each other and as a result monotheistic discourse took advantage of the debate and broke the structure of polytheistic discourse in order to make itself more hegemonic.