الگوشناسي و بازشناسي انتقادي مردم‌سالاري نزد جريان سياسي سوسياليسم ايراني دورۀ پهلوي دوم

هدف اصلي مقاله حاضر، كاوش مردم‌سالاري در انديشه و نظر جريان سياسي سوسياليسم ايراني دورة پهلوي دوم بوده است؛ ازاين‌رو اين پرسش مطرح شد كه آيا مي‌توان تلقي اين جريان را از مردم‌سالاري به شكل الگو‌وار نيز عرضه كرد. مطالعه كنش و نظر اين جريان سياسي، با كاربست الگوي نظري-روشي جريان-گفتمان نشان داد كه مردم‌سالاري، يكي از نشانه‌هايي بوده كه جريان سوسياليسم به تلاش براي معنادهي به آن برآمد، وقتة حاصله در خدمت تحول‌خواهي سوسياليستي قرار داشته و در تعارض‌هاي گفتماني، ابزار ضد نظم و از عناصر تقويت‌كنندة گفتار مقاومت براي تحقق دال مركزي يعني «سوسياليسم» بوده است. از متن مطالعاتِ كنش و نظر اين جريان، سه الگوي «مردم‌سالاري توده‌اي»، «مردم‌سالاري ارشادي» و «مردم‌سالاري دوسويه» بازشناسي و مفهوم‌پردازي شدند. ارزيابي مقايسه‌اي الگوها نيز نشان داد الگوي اصلي و جرياني مردم‌سالاري اين دوره سوسياليست‌ها، الگوي مردم‌سالاري توده‌اي بوده است.