جغرافياي انتخابات و نقش عوامل انگيزشي و منابع اجتماعي بر مشاركت سياسي شهروندان (مطالعه موردي: انتخابات مجلس شوراي اسلامي شهر شاهو)

The Role of Motivational Factors and Social Resources in Political Participation of Citizens of the City of Shahoo (Case Study: Islamic Parliamentary Elections in the Field of Ravansar Election)

مشاركت سياسي پيامدهاي دو سويه دارد؛ زيرا در يك معنا فقدان مشاركت و انفعال به اين مفهوم است كه دولت از منافع بالقوه اي كه بايد در خدمت آن قرار گيرد بي نصيب مي گردد و از سوي ديگر، مشاركت زماني مؤثر واقع مي شود كه تغييراتي بنيادي در انديشه و عمل به وجود آيند. بنابراين، ايده هاي مطلوب مربوط به مشاركت يك نقطة مشترك دارند و آن بهاء دادن به نقش و نظر مردم در تصميم گيريهاي سياسي و دسترسي آنها به منافع قدرت است. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف نقش عوامل انگيزشي و منابع اجتماعي در مشاركت در انتخابات دهمين دوره مجلس شوراي اسلامي در ميان شهروندان شهر شاهو و با استفاده از سطح خرد" الگوي نظري مشاركت سياسي نوريس" انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي و پيمايشي است، داده­هاي مورد نياز از طريق منابع اسنادي و پرسشنامه گردآوري و با استفاده از نرمافزار Spss و با به كارگيري آزمون­هاي كاياسكوئر، و ضريب همبستگي پيرسون تحليل شده است. جامعه آماري مورد مطالعه تمامي شهروندان شهر تازه تاسيس شاهو بوده كه در اين ميان100 نفر با استفاده از فرمول كوكران به روش سهميه اي انتخاب شده­ اند. نتايج پژوهش نشان داد كه مهمترين عوامل انگيزشي اعلام شده از سوي پاسخ دهندگان براي مشاركت در انتخابات به ترتيب عبارتند از: مخالفت با جناح يا كانديداي رقيب، بهبود وضعيت اقتصادي و معيشتي مردم، اداي دين به شهيدان و خانواده آنان و احساس مسئوليت نسبت به كشور است. از ميان منابع اجتماعي مورد بررسي رابطه معناداري بين شغل و رأي دادن افراد، شغل و انگيزش، تحصيلات و علاقه به سياست، ميزان اعتماد سياسي افراد وجود دارد.

. Introduction Voting is the most common type of political participation for most citizens in democratic societies. Voting is actually a kind of social mechanism for collecting and identifying social options and preferences. The most fundamental function of voting participation is the opportunity to replace and transfer posts and responsibilities in society. Since the level of citizen participation in elections is one of the indicators of the legitimacy of the political system in many countries, Iran’s government system emphasizes the maximum turnout. The maximum turnout in the elections increases the confidence of the electors and increases their authority in decision-making. In this regard, the present study aimed to investigate the role of motivational factors and social resources in participation in the tenth parliamentary elections among the citizens of the city of Shahoo, using the micro level “Theoretical Model of Norris Political” participation.