تربيت اجتماعي از منظر فقهي مبتني بر نظام قواعد فقهي

Social Education from Jurisprudential Perspective based on a System Founded on the Principle of Jurisprudence

تربيت اجتماعي عرصه‌ اي مهم از مسائل نو پيداي فقهي است كه بيان حكم فقهي آن لازم است. در اين ميان، قواعد فقهي اجتماعي نقش ويژه‌ اي در توانمندي فقه براي پاسخگويي به مسائل نو دارد. اين قواعد مستند معتبر اثبات احكام فقهي هستند.‌ از همين رو تحليل، تدوين و تنظيم قواعد فقهي به خصوص با توجه به تأثير عنصر زمان و مكان در اجتهاد براي كمك به استنباط حكم فقهي ضرورتي فقهي است.‌ اين پژوهش تلاشي در جهت بررسي حكم فقهي تربيت اجتماعي مبتني بر نظام قواعد فقه به شيوه متعارف فقهي است و در ميان ادله قابل استناد فقهي، افزون بر قواعد فقه فردي، قواعد فقه اجتماعي نيز وجود دارد و طبق مفاد قواعد عامه مذكور، مسئوليت اجتماعي به شكل عام و در خصوص تربيت اجتماعي در چارچوب احكام اوليه، ولايي و حكومتي وظيفه حكومت، خانواده، عالمان و عموم جامعه است.

Social education is an important arena of new juridical issues which need to be discussed from a jurisprudential perspective. The juridical social rules play a special role in enabling the jurisprudence to address new issues. These principles are authentic documents which prove juridical rules. For this reason, analyzing, forming and introducing juridical principles, especially with a view to the effect of time and space in Ijtihad to help juridical deduction, is a jurisprudential necessity. This study seeks to examine the juridical ruling concerning social education based on a system originating in jurisprudential principles according to customary jurisprudential method. Amongst the evidences, there are also social juridical principles, in addition to individual juridical principles. According to the purport of the said general principles, social responsibility in general and in respect of social education within the framework of primary governmental rules, is the duty of the government, family, scholars and the society at large.