درآﻣﺪي ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ در اﺛﺮﭘﺬﯾﺮي ﺻﻮﻓﯿﻪ از ﻋﻠﻢ ﻓﻘﻪ

ﺑﺮرﺳﯽ آﺛﺎر ﺻﻮﻓﯿﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻋﺎرﻓﺎن از ﻣﺼﻄﻠﺤﺎت و روش ﻫﺎي ﻋﻠﻢ ﻓﻘﻪ ﮐـﻪ ﻋﻠﻤـﯽ ﺷـﺮﻋﯽ و ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﺷﺮﯾﻌﺖ اﺳﺖ، ﺳﻮد ﺟﺴﺘﻪ اﻧﺪ و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎ و ﺗﺠـﺎرب روﺣـﺎﻧﯽ و ﻋﺮﻓـﺎﻧﯽ ﺧﻮد را در ﻧﻈﺎم ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻋﻠﻢ ﻓﻘﻪ ﮔﻨﺠﺎﻧﯿﺪه و ﺷﮑﻞ ﺑﺨﺸﯿﺪه اﻧﺪ. ﺑﺴﯿﺎري از ﺑﺰرﮔﺎن ﺻﻮﻓﯿﻪ ﺑﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ داﻧﺶ ﻓﻘﻪ و ﺗﺼﻮف اﺷﺎره ﮐﺮده اﻧﺪ؛ ﻣﻨﺎﺑﻊ و روش ﻫﺎي ﻓﻘﻪ در ﻃﺮﯾﻘﺖ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﻣﺬاﻫﺐ ﻓﻘﻬﯽ در ﻣﺘﻮن ﺗﺼﻮف اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﺑﺰرﮔﺎن ﺻﻮﻓﯽ از ﻋﻠﻢ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻠﻤـﯽ ﮐـﻪ ﺑـﻪ اﺣﮑﺎم اﻋﻤﺎل ﺑﺎﻃﻦ ﻣﯽ ﭘﺮدازد ﯾﺎد ﮐﺮده اﻧﺪ؛ از ﻣﺸﺎﯾﺦ ﺻﻮﻓﯿﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻔﺘﯿﺎن ﻗﻠﻮب ﯾﺎد ﺷﺪه اﺳـﺖ و... ﻫﻤﮥ اﯾﻦ ﻣﻮارد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﯿﻪ در ﭘﯽ ﻃﺮح ﻓﻘﻪ ﻃﺮﯾﻘﺖ و ﻓﻘﻪ اﻟﻘﻠـﻮب ﺑـﺮاي ﻧﻈـﺎم ﺗﺼـﻮف ﺑﻮده اﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه ﺗﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻘﻞ ﺷﻮاﻫﺪ و ﻣﺴﺘﻨﺪات در آﺛـﺎر ﺻـﻮﻓﯿﻪ ، ﻧﺸـﺎﻧﻪ ﻫـﺎي اﺳﺘﻔﺎده و ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ﺻﻮﻓﯿﻪ از ﻋﻠﻢ ﻓﻘﻪ در ﻃﺮﯾﻘﺖ ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﺷﻮد. در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓـﺖ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﯿﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﺎزﮔﺎري و ﺟﻤﻊ ﺑﯿﻦ ﻓﻘﻪ و ﺗﺼـﻮف ، ﺑﺮﺧـﯽ از ﻣﺴـﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﻃﺮﯾﻘـﺖ را ﺑـﺎ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري از اﺻﻄﻼﺣﺎت و ﺳﺒﮏ ﺑﯿﺎن ﻓﻘﻬﺎ و اﻟﮕﻮﺑﺮداري از روش ﮐﺎر آن ﻫﺎ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻧﻤﻮده اﻧﺪ.