بررسي و تحليل مواضع ايلخاني قشقايي در نحوه تعامل با قواي منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي در جنگ جهاني اول (از آغاز جنگ تا مي 1918 / ارديبهشت 1298 )

طي جنگ جهاني اول، جنوب ايران متأثر از رقابت و تخاصم قواي فرامنطقه­اي درگير در جنگ؛ اوضاع متشنجي داشت. در اين راستا حضور قواي وطن­پرست در سپهر عمومي سياسي ـ امنيتي فارس متأثر از اقدامات و حضور دو قدرت فرامنطقه­اي قابل‌تحليل و ارزيابي است. چگونگي برخورد و تعامل ايلخاني قشقايي با قواي فرامنطقه­اي و تعلل­هاي وي در همكاري با نيروهاي ملي و مردمي و در مقابل چرايي مماشات او با بريتانيايي­ها در آغاز جنگ و نبرد با آنان پس از واقعه خان زنيان به‌عنوان سؤال اصلي طرح‌شده و اين فرضيه كه خطر حذف از صحنه قدرت، ايلخاني قشقايي را بر آن داشت تا سرانجام وارد مقابله مستقيم و جنگ با انگليسي­ها گردد؛ مورد ارزيابي قرار مي­گيرد. در اين نوشتار با تأكيد بر اسناد، منابع و داده‌هاي نو و مقابله آن‌ها با تحقيقات جديد و اسناد موجود، نشان داده خواهد شد، ايلخاني قشقايي نه‌تنها از اتخاذ موضعي صريح در همراهي با مجاهدين جنوب خودداري كرد بلكه در مواضعه با رقبا و دشمنان سنتي خود وارد بازي پيچيده­اي گرديده است.