آگاهي معصومان عليها السلام از تاويل قرآن

پرسش اساسي اين مقاله آن است كه آيا آگاهي از تاويل قرآن تنها در انحصار خداوند است، يا معصومان عليها السلام نيز از تاويل قرآن آگاهند. در اين مقاله، به منظور اثبات آگاهي معصومان عليها السلام از تاويل قرآن، ابتدا به روش توصيفي ‌ تحليلي، دلالت آيه‌ هفتم از سوره‌ مباركه‌ «آل‌عمران»، كه مستند عمده و دليل قرآني مخالفان است، بررسي و اثبات شده كه اولاً، اين آيه به طور مسلم مي‌تواند دليلي بر آگاهي راسخان در علم (و از جمله معصومان عليها السلام) از تاويل قرآن محسوب شود، و ثانياً، اگر بتواند مستند گروه مقابل نيز قرار گيرد، وجود ادله‌ ديگر، در مجموع ما را به اين نتيجه مي‌رساند كه راسخان در علم (و در راس آنان معصومان عليها السلام) از تاويل قرآن آگاهند. در ادامه، به چند دليل قرآني و روايي ديگر نيز، كه مدعاي اين مقاله را اثبات مي‌كند اشاره شده است.