بررسي چندگانه بودن نيروهاي معنوي انسان در آيين زرتشت

شايد به ندرت بتوان كسي را يافت كه قائل به دوساحتي بودن انسان نباشد؛ زيرا اين مسئله‌اي وجداني و فطري است. تمام اديان آسماني، با پذيرش اصل بحث، براي تبيين آن مطالبي بيان كرده‌اند كه در كتاب‌هاي مقدس آنها نمود پيدا كرده است. آيين زرتشت، يكي از اين اديان است كه در كتاب مقدس خود، يعني اوستا مطالب قابل‌توجهي در مورد بُعد دوم انسان؛ يعني روح و جان بيان كرده است. اين نوشتار، به روش تحليلي توصيفي ضمن بيان پنج‌گانه بودنِ نيروهاي مينوئي (روحاني، معنوي)، كه شامل «اَهو، دَئِنا، بَئوذَ، اوروان و فرَوَشي» هستند و بيان تعاريف و مستندات متون مقدسي آنها و بيان ديدگاه‌هاي نويسندگان و محققان آيين زرتشت و بيان برخي اختلافات جزئي در اين زمينه، به بررسي و تحليل فرض‌هاي مختلف، در باب يكي بودن يا چندگانه بودن اين نيروها پرداخته است. فرض‌هاي پنج‌گانه در اين زمينه مطرح شده و هريك به صورت جداگانه تحليل و بررسي شده است. در پايان، با توجه به مستندات موجود در متون مقدس زرتشتي و ديدگاه‌هاي زرتشت‌پژوهان در اين زمينه، بر چندگانه بودن اين نيروها از ديدگاه زرتشتيان رسيده است.