دستگاه فعل در گويش اشمي

Verb to dialect ashomi

هدف از نگارش اين مقاله، بررسي و توصيف دستگاه فعل در گويش اشمي است. اين گويش در شمال استان هرمزگان، در شهرستان حاجي‌آباد و توابع آن يعني فارغان، طارم، هاشم‌آباد، جائين و روستاهاي اطراف آن تكلم مي‌شود و جزء شاخه­ي جنوب غربي زبان‌هاي ايران است. در مطالعات گويش‌شناسي، فعل از اهميّت ويژه‌اي برخوردار است؛ زيرا از ستون‌هاي اصلي هر زبان و گويش به شمار مي­رود و در برابر دگرگوني‌هاي زباني، همواره بيشترين ايستادگي را از خود نشان مي‌دهد. در اين بررسي، نخست شيوه­ي ساختاري مصدر، ستاك حال و گذشته، شناسه‌هاي فعلي در زمان حال و گذشته، وجه، زمان و وند نفي بررسي مي‌شود. سپس از نظر ساخت اشتقاقي مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

The purpose of this article is to examine and describe the device of the verb in the dialect of Ashomi. This dialect is spoken in the northern province of Hormozgan in the city of Hajiabad and its countryside: Faraghan, Tarom, Hashemabad, Jain and its surrounding villages and it is part of the southwestern branch of Iranian languages. In dialectology, the verb of a dialect is of particular importance because the verb is considered to be the main pillar of every language and dialect, and it always has the highest stand against linguistic transformations. In this study, firstly, the structure of the infinite, the present and past covenants, the current identifiers in the present and the past, the time and place of negation, are examined, and then the verb is considered for derivative construction