تأثير سطوح مختلف آبياري و شوري بر عملكرد خيار گلخانه اي

محدوديت كمي و كيفي آب در مناطق خشك و نيمه خشك، دو عامل تأثيرگذار در توليدات محصولات كشاورزي مي باشند لذا توجه به بهبود و اصلاح انواع روش هاي آبياري و نيز مكانيزه كردن اين روش ها براي افزايش راندمان آبياري و بالا بردن يكنواختي توزيع آب در سطح مزرعه، از اهميت خاصي برخوردار است. در اين راستا به منظور بررسي تأثير منابع مختلف آب شور و مقادير مختلف آبياري بر خصوصيات گياهي خيار گلخانه اي، آزمايشي در قالب كرت هاي نواري خرد شده بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي، در سه تكرار در سال زراعي 1397 در شهرستان جيرفت انجام شد. در اين مطالعه تيمارها در چهار سطح تبخير از تشت (15= 1I، 30= 2I، 45= 3I و 60= 4I ميلي متر تبخير از تشت) و سه سطح شوري (9/0=1S، 6/2=2S و 5/7=3S دسي زيمنس بر متر) به ترتيب به عنوان عوامل اصلي و فرعي، در نظر گرفته شدند. نتايج حاصل از بررسي عملكرد و اجزاي عملكرد خيار گلخانه اي در شرايط اعمال توأم كم آبياري و شوري نشان داد كه صرفه جويي 670 مترمكعبي آب در سطح آبياري شده پس از 30 ميلي متر تبخير از تشت در مقايسه با سطح آبياري شده پس از 15 ميلي متر تبخير از تشت، در شرايطي باعث كاهش 3/6 درصدي عملكرد محصول، 1/8 درصدي ارتفاع بوته، 2/5 درصدي وزن ميوه و 1/8 درصدي تعداد ميوه در بوته شد كه افزايش 9/5 درصدي بهره وري آب، را درپي داشته است. همچنين اعمال سطح شوري 6/2 دسي زيمنس برمتر در مقايسه با سطح شوري 9/0 دسي زيمنس برمتر در كشت خيار گلخانه اي سبب كاهش 1/7 درصدي عملكرد محصول، 6/5 درصدي ارتفاع بوته، 2/5 درصدي وزن ميوه و 1/6 درصدي تعداد ميوه در بوته، 1/7 درصدي بهره وري آب شد