استراتژي‌هاي مديران در واداري كاركنان به سكوت سازماني در سازمان‌هاي دولتي

در هر سازماني، اعضاي سازماني ظرفيت صحبت كردن در مورد مسائل مهم سازماني را دارا هستند اما پژوهش‌ها نشان از وجود پديده‌اي به نام سكوت سازماني است. سكوت سازماني نشان‌دهنده وجود جو عدم اظهار نظر كاركنان نسبت به مسائل سازماني است. اين مقاله با هدف شناسايي استراتژي‌هاي مديران در واداري كاركنان به سكوت سازماني در سازمان‌هاي دولتي صورت گرفته است. بنابراين با استفاده از رويكرد تركيبي به پژوهش در بخشي كيفي با توجه به راهبرد تحليل محتواي متعارف و مصاحبه با 20 نفر از كاركنان بخش‌هاي دولتي، 14 استراتژي شناسايي شد كه در بخش كمي از راه آزمون دوجمله‌اي و روش آنتروپي شانون آزمون گرديد. جامعه آماري بخش كيفي پژوهش را كاركنان سازمان‌هاي دولتي و جامعه آماري بخش كمّي پژوهش را كاركنان ستاد امور مالياتي شهر تهران تشكيل مي‌دهند. نتايج حاكي از استفاده مديران از دو دسته استراتژي‌هاي شخصي و استراتژي‌هاي سازماني براي واداري كاركنان به سكوت سازماني است. همچنين با توجه به نتايج پژوهش، مديران استراتژي شخصي را در به‌ وجود آوردن جو سكوت در اولويت قرار مي‌دهند.