تأثير زغال زيستي باگاس نيشكر بر توزيع شكل هاي شيميايي روي در يك خاك آهكي

هدف از اين پژوهش بررسي تأثير كاربرد زغال هاي زيستي تهيه شده از باگاس نيشكر در دماهاي مختلف بر تغييرات شكل هاي شيميايي روي در يك خاك آهكي بود. به اين منظور زغال هاي زيستي تهيه شده در دماهاي 200 (B200)، 350 (B350) و 500 (B500) درجه سلسيوس در سطوح 1 و 2 درصد وزني با نمونه خاك تركيب شدند. نمونه ها به مدت سه ماه در شرايط انكوباسيون و در دماي ثابت نگهداري شدند. در پايان آزمايش از خاك هاي تيمار شده نمونه برداري شد و برخي ويژگي هاي شيميايي خاك و شكل هاي شيميايي روي در خاك اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد كاربرد هر سه نوع زغال زيستي سبب افزايش ظرفيت تبادل كاتيوني و كربن آلي خاك شد. pH خاك در تيمارهاي B200 كاهش يافت، اما در تيمارهاي B350 و B500 افزايش يافت. غلظت شكل تبادلي روي در خاك تيمار شده با زغال هاي زيستي B350، B500 به ترتيب 5.2 و 14.2 درصد كاهش يافت، اما در تيمار B200، 17.0 درصد افزايش يافت. كاربرد هر يك از زغال هاي زيستي B200، B350 و B500 سبب افزايش شكل هاي كربناتي (به ترتيب 4.5، 13.2 و 23.3 درصد) و آلي (به ترتيب 83.3، 6.3 و 9.2 درصد) روي در خاك شد. كم ترين غلظت شكل باقي مانده روي مربوط به خاك تيمار شده با زغال زيستي B200 بود. نتايج همچنين نشان داد كه بيش ترين تغييرات شكل هاي شيميايي روي در خاك مربوط به سطح كاربرد 2 درصد زغال هاي زيستي بود. به طور كلي مي توان نتيجه گيري كرد كاربرد زغال زيستي تهيه شده از باگاس نيشكر در دماي گرماكافت 200 درجه سلسيوس (به ويژه در سطح 2 درصد وزني) مي تواند با كاهش شكل باقي مانده روي و افزايش شكل هاي با فراهمي نسبتاً بيش تر از جمله شكل تبادلي، در بهبود فراهمي روي در خاك هاي آهكي مؤثر باشد.