سياستگذاري عمومي متاخر؛ گذار از «حكومت محوري» به «حكمراني»

Understanding the Late Logic of the Public Policy- Making Knowledge; the Transition from a Government-Based Paradigm to a Governance Paradigm

ويژگي سياست عمومي در هيبت كلاسيك، اراده معطوف به قدرت از سوي حكومتي بود كه به طور اقتدارآميز و متمركز، سياست‌هايش را تدوين و در جامعه تحت امر خود اجرا مي‌كرد. با افزايش مشكلات و چالش‌هاي نوظهور كه به گونه‌اي پيچيده و ريزوم‌وار بر بروز مشكلات ديگر تاثير مي‌گذارند، پيچيدگي اقدامات دولت و نتايج منبعث از آن، دوچندان شد كه دولت‌ها وادار به تغييراتي در ماهيت سياستگذاري‌ عمومي خود گرديدند. اين تغيير پارادايمي كه در راستاي افزايش قابليت‌ و ارتقاي عمل دولت در طراحي و اجراي سياست‌ها است، متضمن رويكردي غيرمتمركز و شبكه‌اي به جاي تمركزگرايي و حكومت‌محوري مي‌باشد؛ رويكردي كه جهت حل مسائل عمومي، به جاي «نهاد» و «برنامه»‌، بر مجموعه وسيعي از «ابزارها»ي سياستي يا فناوري‌هاي اقدام عمومي، متمركز است. تجارب اخير نيز، بيشتر متمايل به موضوع «سبدهاي سياستي» يا آرايش و تنظيم ابزارها در «آميخته‌هاي سياستي» هستند كه محتواي جعبه ‌ابزاريرا شكل مي‌دهند كه حكومت‌ها مي‌توانند از آن، دست به انتخاب و ساخت سياست‌هاي عمومي بزنند. اين مقاله با اتخاذ رويكردي معرفت‌شناسانه، روايت‌گر ابعاد اين تغيير پاردايمي در جهت شناسايي روش‌هاي جديد سياستگذاري عمومي است؛ تلاشي براي فهم و استنباط منطق متاخر دانش سياستگذاري عمومي مبتني بر بازآفريني نقش دولت كه ظهور اشكال جديدي از حكمراني شبكه‌اي، چندسطحي و چندذينفعي را درپي داشته است.

The characteristic of classical public policy was the will to power by a government that authoritatively and centrally formulated its policies and implemented them in the society under its control. With the increase of emerging problems and challenges that are affecting other problems in a complicated and rhizome- like way, the complexity of the government's actions and their consequences has doubled as governments are forced to make changes in the nature of their public policy. This paradigm shift aimed at enhancing the capability and promoting government action in policy design and implementation implies a decentralized and network approach rather than a centralized and government-based one, an approach that focuses on a broad set of policy tools or technologies for public action, rather than the institution and program, to solve public issues. More recent experiences are more inclined to the topic of 'policy baskets' or the arrangement of tools in 'policy blends' that form the content of a toolbox from which governments can choose and construct public policies. The present article, by adopting an epistemological approach, narrates the dimensions of this paradigm shift in identifying new public policy approaches; an attempt to understand the late logic of public policy knowledge based on the recreation of the role of government that has led to the emergence of new forms of network, multilevel and multipurpose governance.