سقوط رضاشاه و تحول دولت درآثار كسروي

The Fall of Reza Shah and the Transformation of Government Characteristics in Kasravi's Works

وقوع جنگ جهاني دوم و اشغال ايران به‌بهانه حضور نيروهاي آلماني، پيامدهاي ناگواري داشت. پايان دولت رضاشاهي به‌معناي شروع دوره‌ جديدي بود كه در آن ديگر از اقتدار مطلق خبري نبود. وخيم‌تر شدن شرايط كشور، متفكران ايراني را به تأمل درباره ايران براي دوران پسارضاشاه برانگيخت. يكي از آن‌ها احمد كسروي بود. او باتوجه به حضور چندين ساله‌اش در عرصه سياست ايران و تجربه‌هاي زيسته‌اش، به بازسازي نظريه دولت در دوران پس از رضاشاه دست يازيد. از اين‌رو پرسش اين مقاله، چيستي مختصات دولت پسارضاشاهي در انديشه كسروي است. براي پاسخ به اين پرسش با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي، نوشته‌هاي كسروي در بازه زماني 1321 تا 1324 مورد بررسي قرار گرفته است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه كسروي با در نظر گرفتن شرايط موجود با رويكردي واقع‌گرايانه، دولتي نخبه‌گرا را بر‌گزيده و با يادآوري آنچه در مشروطه و دوره رضاشاه روي داده بود بي‌طرفي در روابط خارجي، شكل‌دهي به ارتشي مستقل، تلاش براي آگاه‌سازي مردم و در نظر گرفتن شرايط فرهنگي ايران در قانونگذاري را از وظايف اين دولت نخبه‌گرا مي‌داند.

The outbreak of World War II and the occupation of Iran on the pretext of the presence of German troops in this country had unfortunate consequences. The end of Reza Shah Administration meant the beginning of a new era in which absolute authority did not exist anymore. The deterioration of conditions in the country prompted Iranian thinkers to speculate about Iran for the post-Shah era. One of these thinkers was Ahmad Kasravi. According to his many years of experience in the Iranian politics and his life experiences, Kasravi achieved to reconstruct the theory of government in post-Reza Shah Period. Hence; this article will examine the nature and specifics of post-Reza Shah Administration in Ahmad Kasravi’ thought. In order to answer this question using qualitative content analysis method, Kasravi's writings have been investigated from 1942 to 1945. The findings indicate that Kasravi, considering the existing conditions and pursuing a realistic approach, selected an elitist government and recalling what occurred during Iran’s Constitutional period and Reza Shah reign, he believes that neutrality in foreign relations, formation of an independent army, trying to inform people and considering Iran’s cultural conditions in legislation are this elitist government’ duties.