ارزيابي يازده مدل برآورد تبخير-تعرق گياه مرجع در منطقه حاجي آباد هرمزگان

تبخير-تعرق گياه مرج (ETo) يك پارامتر مهم براي تعيين نياز آبي گياهان در روش فائو بوده و از اين رو، تعيين دقيق آن از اهميت ويژه اي در بهينه كردن مصرف و مديريت منابع آب برخوردار مي باشد. در اين تحقيق كه به مدت چهار سال در منطقه حاجي آباد هرمزگان صورت گرفت تبخير-تعرق گياه مرجع چمن با استفاده از يك دستگاه لايسيمتر زهكش دار به طور هفتگي اندازه گيري گرديد. همچنين ETo توسط مدل هاي پنمن، بليني-كريدل، تشعشع، تشت تبخير و پنمن– مانتيث فائو، پاپاداكيس، جنسن-هيز، هارگريوز-ساماتي، تورك و مكينگ محاسبه و با مقادير اندازه گيري شده از لايسيمتر با استفاده از رگرسيون خطي، جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE)، ميانگين خطاي اريب (MBE)، شاخص توافق (d) و واريانس توزيع باقيمانده ها (S2) مقايسه شد. نتايج نشان داد كه مدل هاي پنمن فائو، ايوانف، پاپاداكيس و جنسن-هيز ETo را بيشتر و مدل هاي تشت تبخير فائو، هارگريوز، تورك و مكينگ آن را كمتر از مقدار اندازه گيري شده از لايسيمتر برآورد مي نمايند. مدل هاي بلاني-كريدل و پنمن-مانتيث فائو ETo را بترتيب با دقت بالاتري برآورد نموده و به عنوان مناسب ترين مدل ها براي منطقه مورد آزمايش و مناطق با شرايط اقليمي مشابه پيشنهاد مي گردند.