واكاوي الگوهاي توليد و دوام باورهاي شبه علم با رويكرد اپيدميولوژيك

WHENCE PSEUDOSCIENCE? AN EPIDEMIOLOGICAL APPROACH

در اين مقاله رويكردي اپيدميولوژيك براي بررسي اصلي ترين ويژگيهاي شبه علم و نيز دلايل استقبال جامعه از آن ارائه شده است. هدف از در پيش گرفتن رويكرد اپيدميولوژيك براي بررسي شبه علم، تشريح دلايل گسترش برخي از باورهاي نادرست و البته عدم استقبال جامعه از برخي ديگر از اين نوع باورهاست. همچنين با اين رويكرد سعي شده تا عواملي را كه بر گسترش چنين باورهايي در جامعه نقش دارند نيز مورد بررسي قرار گيرند. چندين عامل مختلف كه در انتشار شبه علم در جامعه نقش دارند در اين مقاله مطرح و مورد بحث قرار گرفته است. باورهاي شبه علم كه ميتوانند به خوبي در جامعه گسترش يابند از نظر غريزي براي مخاطب جذاب بوده، از عناوين علمي براي موجه جلوه دادن خود استفاده كرده و به ايمن سازي خود در برابر انتقادات ميپردازند.

In this paper, we develop an epidemiological approach to account for the typical features and persistent popularity of pseudoscience. An epidemiology of pseudoscience aims at explaining why some beliefs become widely distributed whereas others do not and hence seeks to identify the factors that exert a causal effect on this distribution. We pinpoint and discuss several factors that promote the dissemination of pseudoscientific beliefs. In particular, we argue that such beliefs manage to spread widely because they are intuitively appealing, manage to hitchhike on the authority of science, and successfully immunize themselves from criticism.