تاثير 12 هفته تمرين هوازي با شدت متوسط بر سطوح IL-6، IL-10 و حافظه‌ي ميان مدت زنان 50 تا 65 ساله مبتلا به سندروم متابوليك

زمينه و هدف: افزايش سن، عوامل التهابي و سندروم متابوليك از عوامل موثر در كاهش عملكرد شناختي مي باشد. هدف از اين تحقيق بررسي اثرگذاري 12 هفته تمرين هوازي با شدت متوسط بر سطوح IL-6، IL-10 و حافظه ي ميان مدت زنان 50 تا 65 ساله مبتلا به سندروم متابوليك مي باشد. روش بررسي: 24 زن مبتلا به سندروم متابوليك به طور داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. آزمودني ها به طور تصادفي به دو گروه 12 نفره تمرين و كنترل تقسيم شدند. گروه تمرين هفته ي اول سه دوره ي 8 دقيقه اي با فواصل استراحت پنج دقيقه با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخيره اي، تمرينات خود را انجام دادند. با سپري شدن هر هفته، يك دقيقه به مدت زمان دوره هاي تمرين افزوده مي شد. ميزان سطوح IL-6، IL-10 توسط راديوايمونواسي، ميزان حافظه ي ميان مدت نيز توسط آزمون يادداري تصويري مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين IL-6 پس از سه ماه تمرين هوازي نسبت به پيش آزمون به طور معني داري كاهش يافت، ميانگين IL10 و حافظه ي ميان مدت پس از سه ماه تمرين به طور معني داري افزايش يافت (05/0 P). همچنين هيچ تغيير معني داري در سطوح IL-6، IL-10 و حافظه ي ميان مدت گروه كنترل در پيش آزمون و پس آزمون مشاهده نگرديد (05/0 P). نتيجه گيري: در اثر تمرين هوازي سه ماهه با شدت متوسط ميانگين IL-6 كاهش و ميانگين IL-10 افزايش يافت. در نتيجه مي توان گفت كه احتمالا كاهش ميانگين IL-6 و افزايش ميانگين IL-10 موجب بهبودي عملكرد حافظه ي ميان مدت گرديده است.