مقايسه‌ي اثربخشي تمرينات منتخب تاي‌چي و ثبات ناحيه مركزي بدن بر تعادل ايستا و پوياي بيماران مالتيپل اسكلروزيس با تاكيد بر مقياس ناتواني جسماني (EDSS)تحقيق كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: يكي از مشكلات شايع بيماران مبتلا به ام اس اختلالات تعادل است. اين مطالعه با هدف مقايسه ي ميزان اثربخشي تمرينات تاي چي و ثبات ناحيه ي مركزي بر تعادل ايستا و پوياي زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس با تاكيد بر شاخص ناتواني جسماني انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 72 زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس به صورت هدفمند انتخاب شدند و به شكل تصادفي به سه گروه 24 نفره تمرينات تاي چي و ثبات ناحيه ي مركزي و كنترل با دو زيرگروه درجه ي ناتواني خفيف و متوسط تقسيم شدند. براي برآورد تعادل از دستگاه تعادل سنج بايودكس استفاده شد. سپس آزمودني هاي گروه تجربي به مدت 8 هفته تمرينات تاي چي و ثبات ناحيه مركزي را انجام دادند. براي تجزيه و تحليل نتايج از روش مانكوا در سطح معني داري 05/0 استفاده شد. يافته ها: نتايج آزمون آماري نشان داد، بين ميزان تعادل (ايستا و پوياي) گروه كنترل با گروه تمرينات منتخب تاي چي و گروه ثبات ناحيه مركزي بدن تفاوت معنادار وجود دارد (05/0 P)، در حالي كه بين دو گروه مداخله گر تفاوت چشمگيري ديده نشد (05/0 P). بدين معنا كه تاثير اين تمرينات در بهبود وضعيت تعادل بيماران به يك ميزان بوده است. اثر بخش بودن تمرينات تاي چي و ثبات ناحيه مركزي بر ميزان بهبودي تعادل بيماران با درجه بيماري متوسط به مراتب بهتر از بيماران با درجه بيماري خفيف مشاهده گرديد. نتيجه گيري: تمرينات ورزشي اثراتي متفاوت بر بيماران با درجه ناتواني مختلف مي گذارند. تاثير پروتكل هاي تحقيق بر تعادل بيماران با درجه ناتواني متوسط بيشتر از بيماران با درجه ناتواني خفيف مي باشد، بنابراين براي اثر بخشي بيشتر برروي بيماران با درجه متوسط، شدت تمرين را بايد افزايش داد.