بررسي اثر عصاره‌ي روغني بذر سياه دانه (N. sativa) بر بقا، بيان ژنVEGF-A و آپوپتوز در رده‌ي سلولي سرطاني معده AGS(CRL-1739)

زمينه و هدف: سرطان يكي از بيماري هاي شايع در دنيا مي باشد كه به دليل عوامل محيطي و ژنتيكي رخ مي دهد. سرطان معده از جمله سرطان هاي شايع در دنيا و ايران است. گياه سياه دانه كه داراي متابوليت هاي ثانويه ارزشمندي مانند تايموكويينون است، از ساليان دور به عنوان دارو در بسياري از بيماري ها استفاده مي شده است. هدف از اين مطالعه بررسي خواص ضد سرطاني عصاره ي بذر سياه دانه بر روي رده ي سلولي سرطان معده و پتانسيل بالقوه روغن بذر گياه جهت استفاده دارويي بود. روش بررسي: ابتدا رده سلولي سرطاني معده AGS(CRL1739) كشت داده شد، و با غلظت هاي مختلف از عصاره روغني بذر سياه دانه جنس N.sativa در زمان بهينه 24 ساعت تيمارگرديد. سپس تاثيرات سمي بودن و كشندگي عصاره توسط تست MTT، تست آپوپتوز القايي با رنگ آميزي به وسيله كيت Annexin V و دستگاه فلوسايتومتري و در نهايت بررسي بيان ژن VEGFA در سلول هاي تيمار شده با استفاده تكنيكRealTime PCR انجام شد. يافته ها: نتايج به دست آمده از اين مطالعه نشان داد كه عصاره ي بذر سياه دانه تكثير سلول هاي سرطاني را به طور معني داري نسبت به گروه كنترل كاهش مي دهد (005/0 P ). درصد سلول هاي در مرحله آپوپتوز زودرس در سلول هاي سرطاني تيمار شده با غلظت (تايموكويينون 39 ميكرومول( 5/1 ميكروليتر به طور معني داري (05/0 01/0) افزايش مي يابد. ولي تيمار با اين عصاره تاثيري بر افزايش يا كاهش ميزان بيان ژنVEGF_A را نشان نداد (05/0 P). نتيجه گيري: عصاره ي روغني بذر سياه دانه مي تواند بر روي كاهش تكثير و افزايش آپوپتوز سلولي در سلول هاي سرطاني موثر باشد.