مقايسه‌ي سيستم‌هاي مغزي/رفتاري، عدم تحمل بلاتكليفي و اجتناب شناختي در بين افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير و افراد سالم

زمينه و هدف: مولفه هاي شناختي و فيزيولوژيكي مانند عدم تحمل بلاتكليفي، اجتناب شناختي و سيستم هاي مغزي/رفتاري بر روي اختلال اضطراب فراگير تاثير بسزايي دارند و مولفه هاي فوق از عوامل اصلي ايجاد و تداوم اين اختلال محسوب مي شوند. هدف از پژوهش حاضر مقايسه ي سيستم هاي مغزي/رفتاري، عدم تحمل بلاتكليفي و اجتناب شناختي در بين افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير و افراد سالم بود. روش بررسي: شركت كنندگان از بين دانشجويان دانشگاه زنجان، به روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي ساده انتخاب شدند كه شامل دو گروه 45 نفر بيمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگير و 45 نفر افراد سالم بودند، مقياس كوتاه اختلال اضطراب فراگير (GAD7)، پرسشنامه شخصيتي گري ويلسون (GWPQ) و مقياس عدم تحمل بلاتكليفي (IUS) با پرسشنامه ي اجتناب شناختي (CAQ) ارزيابي شد و كساني كه در (GAD7) نمره بالايي دريافت كرده بودند و با استفاده از (SCIDI)، مبتلا به اختلال اضطراب فراگير تشخيص داده شدند به عنوان گروه مبتلا به GAD در نظر گرفته شدند. گروه سالم نيز افرادي بودند كه با استفاده از (SCID) سالم تشخيص داده شدند. تجزيه و تحليل داده ها با روشMANOVA و تحليل رگرسيون انجام شد. يافته ها: در مولفه عدم تحمل بلاتكليفي گروه مبتلا به اختلال اضطراب فراگير، به طور معناداري (05/0 P )، بالاتر از گروه سالم بود و همچنين در مولفه هاي فيزيولوژيكي، خرده مقياس هاي سيستم بازداري رفتاري، افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير به صورت معناداري (05/0 P)، بالاتر از گروه سالم، نشان داده شد. نتيجه گيري: در پژوهش حاضر ميزان عدم تحمل بلاتكليفي، فعاليت سيستم بازداري رفتاري و سيستم فعال سازي رفتاري افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير با افراد سالم متفاوت بود و همچنين عدم تحمل بلاتكليفي و سيستم بازداري رفتاري توانستند به خوبي اختلال اضطراب فراگير را پيش بيني كنند.