بهبود وضعيت آنتي‌اكسيدان و استرس اكسيداتيو در موش‌هاي صحرايي ديابتي تحت درمان با ژل رويال

زمينه و هدف: ديابت شيرين يكي از شايع ترين اختلالات متابوليكي در سراسر دنيا مي باشد. امروزه تركيبات طبيعي متعددي در بهبودي بيماري ديابت شيرين استفاده مي شود. ژل رويال داراي فعاليت آنتي اكسيداني و ضد ديابتي است. اين مطالعه جهت بررسي اثر ژل رويال بر تغييرات بافت كبد، فعاليت آنتي اكسيداني و پراكسيداسيون ليپيدي در موش صحرايي ديابتي انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه ي تجربي، 32 سر موش نر بالغ نژاد ويستار (190 تا200 گرم) به طور تصادفي به 4 گروه 8 تايي: كنترل، ژل رويال، ديابتي و ديابتي تحت تيمار با ژل رويال تقسيم شدند. ديابت با تزريق داخل صفاقي 50 ميلي گرم بر كيلوگرم استرپتوزتوسين القا شد. ژل رويال با دوز 100 ميلي گرم بر كيلوگرم به مدت 42 روز گاواژ شد. در پايان دوره ي آزمايش، سطوح سرمي مالون دي آلدئيد، ظرفيت تام آنتي اكسيداني (TCA/Total Capacity Antioxidant)، فعاليت سوپراكسيد ديسموتاز و گلوتاتيون ردوكتاز به روش اسپكتروفتومتري اندازه گيري شد و كبد حيوانات نيز جدا و از نظر هيستوپاتولوژي بررسي شد. نتايج: مصرف ژل رويال باعث كاهش معني دار در سطوح سرمي مالوندي آلدئيد (007/0=P) و افزايش معني دار در ظرفيت تام آنتي اكسيدان (001/0=P) و فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز (019/0=P) شد. فعاليت آنزيم گلوتاتيون ردوكتاز در گروه ديابتي تحت درمان با ژل رويال نيز نسبت به گروه ديابتي افزايش (003/0=P) يافت. تجويز ژل رويال سبب بهبود تغييرات هيستوپاتولوژي كبدي شد. نتيجه گيري: ژل رويال موجب افزايش ظرفيت آنتي اكسيداني سرم در موش هاي صحرايي ديابتي شده و از تغييرات هيستوپاتولوژي ناشي از ديابت در كبد جلوگيري مي كند.