بررسي اثر دگزامتازون در شير خواران مبتلا به برونشيوليت حادكار آزمايي باليني

زمينه و هدف: برونشيوليت حاد شايع ترين علت بستري شيرخواران و كودكان كمتر از دو سال در زمستان و هنگام شيوع بيماري مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تك دوز عضلاني دگزامتازون در كاهش علائم و دوره ي برونشيوليت حاد در شيرخواران زير 2 سال بود. روش بررسي: در اين مطالعه كه از نوع كار آزمايي باليني دو سو كور بود، نمونه گيري به روش در دسترس و تصادفي انجام شد. نمونه هاي مورد مطالعه شامل شيرخواران زير دو سال مراجعه كننده به بيمارستان محمد كرمانشاهي با تشخيص برونشيوليت بودند و به طور تصادفي به دو گروه دريافت كننده ي دگزامتازون 1 ميلي گرم / وزن و پلاسبو تقسيم شدند. پيامد اوليه (primary outcome) RDAI (ابزار تعيين ديسترس تنفسي) 4 ساعت بعد از ورود و پيامد ثانويه (secondary outcome) درجه RDAI ، 7 روز بعد از ورود بود. يافته ها: در هنگام ورود ميانگين RDAI، براي گروه دگزامتازون و پلاسبو به ترتيب (49/1±4) و (4/1±29/4) بود و از نظر آماري اختلاف معني داري نداشت (05/0 P). در حالي كه 4 ساعت بعد از ورود در گروه دگزامتازون (2/1±7/1) و در پلاسبو (07/1±66/3) و در 7 روز بعد از ورود به ترتيب (4/0±5/0) و (17/0±85/0) بود كه هر دو اختلاف آماري معناداري (05/0 P) را نشان مي دهند. نتيجه: بر اساس نتايج مطالعه به نظر مي رسد تجويز تك دوز عضلاني دگزامتازون در شيرخواران با برونشيوليت حاد مي تواند در كاهش درجه RDAI، 4 ساعت و 7 روز بعد از ورود موثر باشد.