بررسي ميزان فراواني مقاومت به پروتئين C فعال و نقص كيفي پروتئين‌ هاي S، C و آنتي ترومبين در مبتلايان به ترومبوز وريدي عمقي مراجعه كننده به سازمان انتقال خون ايران

زمينه و هدف: ترومبوز عمقي وريدي (DVT) يكي از اشكال شايع ترومبوآمبولي وريدي (VTE) است. نقص پروتئين هاي ضد انعقادي طبيعي در اين بيماري از علل اصلي بروز آن است. در اين مطالعه ميزان شيوع نقايص پروتئين هاي S، C، آنتي ترومبين و ميزان مقاومت به پروتئين C فعّال (APC-R) در بيماران سرپايي، بستري و يا هر دو كه به ترومبوز عمقي وريدي مبتلا بودند و به سازمان انتقال خون ايران مراجعه كرده بودند، بررسي شده و با يافته هاي ساير مطالعات مقايسه گرديد. روش بررسي: اين مطالعه به صورت توصيفي و گذشته نگر جهت بررسي وجود نقص در پروتئين هاي طبيعي انعقادي همچون پروتئين هاي S، C، آنتي ترومبين و پروتئين C فعّال (APC-R) روي 656 فرد مبتلا به ترومبوز عمقي وريدي انجام شد. بعد از حذف بيماران داراي عوامل خطر اكتسابي ابتلا به ترومبوز از اين مطالعه، نقايص پروتئين هاي ضد انعقادي طبيعي شامل پروتئين S، C، آنتي ترومبين و ميزان APC-R بر روي 141 بيمار مبتلا به ترومبوز عمقي وريدي بررسي شد. نتايج اين مطالعه با استفاده از آماره Z با نتايج ساير مطالعات مقايسه شد. يافته ها: نقص PS با 7/12درصد شايع ترين نقص بود. در جايگاه دوم نقص APC-R قرار داشت كه 9/4 درصد موارد را شامل مي شد. نقايص AT و PC به ترتيب با شيوع 8/2 درصد و 1/2 درصد كمترين شيوع را در مبتلايان به ترومبوز عمقي وريدي داشتند. نتيجه گيري: نقص پروتئين S شايع ترين نقص پروتئين هاي ضد انعقادي در مبتلايان به ترومبوز عمقي وريدي مراجعه كننده به سازمان انتقال خون ايران است. اين يافته با يافته هاي مطالعات انجام شده در اكثر كشورهاي آسيايي و خاورميانه همخواني دارد در حالي كه با نتايج بررسي هاي انجام گرفته در كشورهاي غربي همخوان نمي باشد.