بررسي ميزان بقاي پنج ساله در بيماران مبتلا به سرطان پستان استان آذربايجان شرقي

زمينه و هدف: سرطان پستان شايع ترين سرطان و اصلي ترين علت مرگ ناشي از سرطان در زنان مي باشد. ميزان بقاء براي سرطان پستان درصدي از بيماران كه براي دوره ي زماني خاص بعد از تاريخ تشخيص بيماري زنده مي مانند را نشان مي دهد. هدف مطالعه ي حاضر تحليل بقاء در بيماران مبتلاء به سرطان پستان استان آذربايجان شرقي بود. روش بررسي: مطالعه ي حاضر از نوع تحليلي گذشته نگر است. جامعه ي آماري اين مطالعه شامل 79 بيمار مبتلاء به سرطان پستان در استان آذربايجان شرقي بود. اطلاعات ضروري هم چون سن و جنسيت از پرونده ي پزشكي بيماران به دست آمد. ساير اطلاعات از جمله وضعيت حيات بيماران (زنده يا فوت شده) از طريق مصاحبه ي تلفني تكميل گرديد. ميزان بقاء بيماران با روش كاپلان ماير محاسبه شد. اثر متغير هاي كمكي هم چون سن تشخيص بيماري بر مدت زمان بقاء بيماران با استفاده از آزمون مانتل-كاكس Log - Rank (Mantel - Cox) بررسي گرديد. يافته ها: احتمال بقاء يك، سه و پنج سال به ترتيب 98 درصد، 88 درصد و 82 درصد (Standard Error/SE = 0.013, 0.036, 0.043) محاسبه شد. متغير كمكي سن در زمان تشخيص بيماري بر بقاء بيماران تأثير گذار بود و بيماران در سن چهل و بزرگ تر به طور معني داري ميزان بقاء بالاتري نسبت به بيماران با سنين كم تر از چهل داشتند (05/0 P). نتيجه گيري: يافته هاي تحليل بقاء در مطالعه ي حاضر نشان دهنده ي ميزان بقاء مشابه و يا بالاتر براي مبتلايان سرطان پستان استان آذربايجان شرقي در مقايسه با ساير نواحي ايران بود. ميزان بقاء در بيماران چهل ساله و بزرگتر به طور معني داري بيش تر از بيماران با سنين كم تر از چهل به دست آمد. هرچند براي وضوح بيش تر داده ها نياز به مطالعه بر روي تعداد بيش تري از بيماران وجود دارد.