اثربخشي تحريك با جريان مستقيم از طريق جمجمه (tDCS) آندي به قشر پيش پيشاني خلفي جانبي چپ (LDLPFC) بر ولع مصرف مواد و نشانه‌هاي سوگيري توجه در مردان وابسته به اپيوم

زمينه وهدف: يكي از چالش برانگيزترين مولفه هاي اعتياد، ولع و نشانه هاي مرتبط با مصرف مواد مي باشد كه اقدامات درماني را با شكست مواجه كرده و منجر به عود مصرف مواد مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي اثربخشي تحريك با جريان مستقيم از طريق جمجمه (tDCS) به قشر پيش پيشاني خلفي جانبي چپ (LDLPFC) بر ولع مصرف مواد و نشانه هاي سوگيري توجه در مردان وابسته به اپيوم بود. روش بررسي: اين تحقيق يك مطالعه شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. تعداد 44 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (22 نفر) و كنترل (22 نفر) قرار گرفتند. قبل از شروع مداخله درماني براي گروه آزمايش، هر دو گروه با پرسشنامه هاي ولع مصرف مواد و آزمون كامپيوتري استروپ هيجان مورد آزمون قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 10 جلسه 20 دقيقه اي توسط دستگاه استيمولاتور با باشدت 2 ميلي آمپر تحريك الكتريكي مغز را دريافت نمودند. پس از خاتمه طرح درماني براي گروه آزمايش، هر دو گروه مورد آزمون پرسشنامه هاي ولع مصرف مواد و آزمون كامپيوتري استروپ هيجان قرار گرفتند و داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه tDCS آندي قشر پيش پيشاني پشتي جانبي چپ موجب كاهش سطح ولع مصرف و كاهش سوگير ي توجه در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل، در افراد وابسته به اپيوم شده بود.و بين آزمودني هاي دو گروه آزمايش و كنترل، در نمرات پس آزمون تفاوت معناداري وجود داشت (001/0 P). نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين پژوهش tDCS آندي قشر پيش پيشاني پشتي جانبي چپ، تلويحات مهمي در زمينه كاهش ولع مصرف مواد و بهبودي نشانه هاي سوگيري توجه در افراد وابسته به اپيوم داشته و به عنوان شيوه درماني موثري جهت استفاده در كلينيك هاي درمان اعتياد توصيه مي گردد.