بررسي شيوع توكسوپلاسموزيس در بيماران دياليزي

زمينه و هدف: توكسوپلاسما گوندي به عنوان يكي از مهم ترين انگل هاي فرصت طلب مي تواند در بيماران با نقص ايمني منجر به عفونت توكسوپلاسموزيس حاد گردد. در بيماران دياليزي با توجه به شرايط خاص، انگل ممكن است چهره ي باليني متفاوتي در مقايسه با ساير افراد نشان دهد. با توجه به آسيب پذيري اين بيماران و كمبود اطلاعات در اين خصوص در استان هاي زنجان و مازندران، اين بررسي در بيماران دياليزي اين مناطق انجام شد. روش بررسي: تعداد 280 بيمار مبتلا به نارسائي كليه تحت همودياليز بررسي گرديد. ضمن ثبت مشخصات آنان در پرسش نامه، نمونه خون جمع آوري و آنتي بادي هاي ضد توكسوپلاسما بر روي سرم به روش الايزا ارزيابي گرديد. يافته ها: بيماران شامل 156 نفر مرد (7/55 درصد) و 124 نفر زن (3/44 درصد) بودند. IgG ضد توكسوپلاسما در 232 نفر (9/82 درصد) از بيماران مثبت بود. نسبت بيماران سرم مثبت در مازندران بيشتر از زنجان بود (05/0 P). بين ميزان آلودگي و ساير متغيرها از جمله محل سكونت، مدت زمان دياليز، سن و جنس ارتباط معني داري وجود نداشت. همچنين IgM ضد توكسوپلاسما در 16 نفر (7/5 درصد) مثبت بود كه همگي در جنس مذكر و از بيماران مازندراني بودند. نتيجه گيري:اين مطالعه نشان داد كه شيوع سرمي توكسوپلاسما گوندي در بيماران همودياليزي (دال بر وجود انگل در بدن آنان) در مناطق مورد مطالعه بالا مي باشد. با توجه به شرايط خاص بيماران دياليزي و احتمال بازفعالي انگل توكسوپلاسما و تبديل از حالت مزمن به عفونت حاد، غربالگري منظم جهت تعيين وضعيت آنتي بادي ضد توكسوپلاسما در اين گروه از بيماران توصيه مي شود.