بررسي سطح سرمي روي در بيماران مبتلا به بهجت با و بدون علايم چشمي يووييت

زمينه و هدف: سندرم بهجت يكي از بيماري هاي واسكوليتي مزمن است كه ارگان هاي مختلفي از جمله چشم را درگير مي كند. از آنجا كه درگيري چشم به علت التهاب مي تواند منجر به كوري در افراد شود، لذا شناخت عواملي كه با تشديد التهاب در ارتباط هستند امري مهم است. در سال هاي اخير تاثير احتمالي عناصر معدني همچون روي در بيماري هاي التهابي مطرح شده است. هدف از اين مطالعه بررسي سطح روي در بيماران بهجت با درگيري چشمي مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه به صورت توصيفي مقطعي بر روي 75 بيمار مبتلا به بيماري بهجت انجام شد كه در 3 گروه با يوييت فعال، بدون يوييت و يوييت بهبود يافته قرارگرفتند. از تمامي بيماران نمونه خون وريدي جهت اندازه گيري سطح روي به روش الايزا اخذ شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد ارزيابي آماري قرار گرفت. يافته ها: سطح سرمي روي در گروه با يووييت فعال 89/44 ±130، در گروه با يوييت بهبود يافته 92/26 ±147 و در گروه بدون يوييت 92/24 ±146 بود. هرچند در گروه با يوييت فعال سطح سرمي روي كمتر از دو گروه ديگر بود، ولي از نظر آماري اين تفاوت معنادار نبود. نتيجه گيري: در اين مطالعه در گروه با يوييت فعال كاهش معني دار سطح روي مشاهده نشد. لذا برخلاف مطالعات مشابه، نمي توان ارتباط كمبود روي با بيماري بهجت و اثر آن در تشديد التهاب چشمي را بيان نمود. احتمال مي رود مطالعات بيشتر با جامعه آماري وسيع تر و روش هاي دقيق تر اندازه گيري به حصول نتايج دقيق تر و قابل اعتمادتر در اين زمينه كمك نمايد.