اثر ضد آپوپتوزي گرلين در سلول‌هاي بنيادي استرومايي مشتق از مغز استخوان موش صحرايي تيمار شده با پراكسيد هيدروژن

زمينه و هدف: آپوپتوز شكلي از مرگ برنامه ريزي شده سلولي است و استرس اكسيداتيو يكي از عوامل شناخته شده اي است كه منجر به آپوپتوز مي گردد. گرلين يك پپتيد 28 اسيدآمينه اي است كه شواهدي دال بر اثرات آنتي آپوپتوتيك آن وجود دارد.هدف از اين مطالعه بررسي اثر گرلين بر بقا و ميزان آپوپتوز سلول هاي استرومايي مغز استخوان در محيط كشت است. روش بررسي: سلول هاي استرومايي مغز استخوان (BMSCs) در سه گروه كنترل ، تحت تأثير پراكسيد هيدروژن با و بدون تيمار با دوزهاي مختلف گرلين 1/0110100 ميكرومولار) در زمان هاي 24 و 48 ساعت كشت داده شدند. به منظور يافتن بهترين دوز و زمان تأثير گرلين بر تكثير اين سلول ها با روش MTT ميزان بقاي سلول ها تعيين گرديد. ميزان آپوپتوز در سلول ها با استفاده از روش تانل بررسي شد. يافته ها: نتايج حاصل از كشت BMSCs نشان داد كه اين سلول ها داراي ظاهري فيبروبلاستي با قابليت اتصال به ظروف كشت و توانايي تقسيم بسيار بالا هستند. تيمار با گرلين سبب افزايش تكثير و بقاي سلول ها هم در شرايط عادي و هم در سلول هاي تحت استرس ناشي از H2O2 گرديد. بهترين دوز و زمان تأثير گرلين بر تكثير سلول ها در دوز 100 ميكرومولار و زمان 48 ساعت بود. همچنين تيمار با گرلين با اين دوز، ميزان آپوپتوز در سلول ها را به طور معني داري كاهش داد. نتيجه گيري: به كارگيري هورمون گرلين باعث افزايش فعاليت تكثيري سلول هاي BMSC و افزايش بقا و كاهش ميزان آپوپتوز در سلول هاي BMSC مي شود.