بررسي اثر ضد آپوپتوزي والپروئيك اسيد در مدل موشي ضايعه نخاعي

زمينه و هدف: آسيب طناب نخاعي باعث از بين رفتن آكسون ها و مرگ سلول ها از طريق نكروز و آپوپتوز و در در نهايت منجر به اختلال در عملكرد حسي و حركتي مي گردد. هدف از تحقيق بررسي والپروئيك اسيد بر روي مهار آپوپتوز و بهبود حركتي در موش مدل ضايعه نخاعي بود. روش بررسي: براي ايجاد ضايعه نخاعي از مدل كانتيوژن استفاده شد. تعداد 20 سر موش دراي ضايعه نخاعي به طور مساوي به 2 گروه تقسيم شدند: در گروه كنترل منفي هيچ تزريقي انجام نشد و در گروه درمان شده 400 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن مدت يك هفته تزريق داخل صفاقي والپروئيك اسيد انجام شد. گروه لامينكتومي نيز به عنوان كنترل مثبت در نظر گرفته شد. بعد از 28 روز موش ها كشته شدند و منطقه ضايعه ديده خارج شد و درصد سلول هاي اپوپتوتيك با روش تانل مورد بررسي قرار گرفتند. همچنين درصد حفره ايجاد شده در 4200 ميكرومتر طول ضايعه (در نواحي مركزي، بالا و پايين تر از ضايعه) در هر نمونه مورد ارزيابي قرار گرفت. آزمون رفتاري (BBB test) به مدت 4 هفته (روز سوم و پايان هر هفته) انجام شد. يافته ها: نتايج آزمون رفتاري نشان داد، نمره آزمون رفتاري گروه درمان شده در مقايسه با گروه درمان نشده به طور معناداري افزايش و ميزان آپوپتوز كاهش يافت. همچنين درصد حفره ايجاد شده در گروه درمان شده به طور معناداري نسبت به گروه درمان نشده كاهش نشان داد. نتيجه گيري: يافته هاي ما نشان مي دهد كه والپروئيك اسيد از سلول هاي عصبي حفاظت مي كند و بطور موثر حركات رفتاري را موش مدل ضايعه نخاعي بهبود مي بخشد.