مقايسه‌ي اثربخشي تركيب دارو درماني با فراشناخت درماني و دارو درماني در كاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه

زمينه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه ((PTSD واكنش هاي حاد روان شناختي در برابر رويدادهاي سانحه آميز شديد است. درمان هاي غير دارويي خط اول درمان PTSD در نظر گرفته مي شوند و به طور اساسي بايد مكمل برنامه هاي درماني بيماران مبتلابهPTSD باشد. با اين وجود، بعضي از بيماران به درمان هاي غير دارويي پاسخ كافي نمي دهند. هدف پژوهش حاضر مقايسه كارايي و اثربخشي تركيب دارودرماني با فرا شناخت درماني و دارودرماني به تنهايي در كاهش شدت و علائم PTSD بود. روش بررسي: جامعه ي اين پژوهش مراجعه كنندگان به مركز آموزشي درماني بيمارستان شهيد بهشتي استان زنجان بودند و نوع پژوهش از نوع كارآزمايي باليني تك موردي و از نوع خط پايه چندگانه است. به منظور بررسي، شش آزمودني مرد به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به تصادف در دو گروه جاي داده شدند. آزمودني ها در مرحله ي پيش از درمان (خط پايه) و در طي جلسه هاي چهارم، هشتم و پس از درمان و مرحله ي پيگيري (1 ماهه و 2 ماهه) پرسش نامه هاي مقياس اجرايي باليني اختلال تنيدگي پس از ضربه (CAPS) اضطراب بك (BAI)، فراشناخت هاي منفي (MCQ-30)، هم چنين مقياس واحدهاي ذهني ناراحتي (SUDS) و عملكرد روان شناختي (GAFS) را تكميل نمودند. يافته ها: نتايج نشان داد كه هر دو روش (تركيب دارودرماني با فراشناخت درماني و دارودرماني) در درمان اختلال استرس پس از سانحه موثر بوده و اين اثربخشي در مورد روش اول (تركيب دارودرماني با فراشناخت درماني) بيشتر بوده است. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان مي دهد تركيب دارودرماني با فراشناخت درماني در كاهش علائم و نشانه هاي اضطرابي مبتلايان به PTSD موثرتر از دارودرماني به تنهايي است. همچنين اين درمان تركيبي باعث كاهش ميزان ناراحتي و بهبود عملكرد كلي مبتلايان مي شود.