تاثير دوازده هفته تمرينات ورزشي تركيبي (قدرتي، استقامتي، پيلاتس و PNF) بر سطوح فيبرين دي دايمر (FDD) و اينترلوكين-6 در بيماران زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس با درجات مختلف ناتواني

زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس (MS) يك اختلال عصبي است كه مي تواند توانايي هاي افراد را در ادامه ي فعاليت هاي زندگي محدود كند. هدف اين پژوهش بررسي تاثير دوازده هفته تمرينات تركيبي بر سطوح فيبرين دي دايمر و اينترلوكين6 بيماران مبتلا به MS در سطوح مختلف ناتواني بود. روش بررسي: 96 بيمار زن مبتلا به MSانتخاب و بر اساس نمره مقياس ناتواني جسماني (EDSS) به سه گروه ناتواني خفيف (44 نفر)، ناتواني متوسط (26 نفر) و ناتواني شديد (26) تقسيم شدند. سپس هر گروه به طور تصادفي به يك گروه تجربي و يك گروه كنترل تقسيم شد. آزمودني ها 12 هفته تمرين تركيبي شامل تمرينات قدرتي، استقامتي، پيلاتس و PNF را سه جلسه در هفته به مدت 45 تا 60 دقيقه انجام دادند. از آزمون تي مستقل و تي وابسته به ترتيب جهت مقايسه ميانگين بين و درون گروه ها استفاده شد. يافته ها: بعد از اجراي تمرينات ورزشي تركيبي سطوح فيبرين دي دايمر (0.001=P ) و اينترلوكين6 (0.001=P ) در گروه با درجه ناتواني خفيف و اينترلوكين-6 گروه با درجه ناتواني شديد (0.004=p) كاهش معني داري را نشان داد. نتيجه گيري: به نظر مي رسد اجراي تمرينات ورزشي تركيبي موجب كاهش سطوح اينترلوكين6 و فيبرين دي دايمر در بيماران MS با درجه ناتواني خفيف مي شود. لذا استفاده از اين تمرينات به عنوان يك درمان مكمل در كنار درمان هاي دارويي براي بيماران MS توصيه مي شود.