تاثير بيهوشي عمومي و بي‌حسي نخاعي بر كيفيت ريكاوري بعد از هيستركتومي شكمي: كارآزمايي باليني تصادفي

زمينه و هدف: كيفيت پايين ريكاوري بعد از بيهوشي موجب طولاني شدن زمان بستري بيماران بعد از عمل مي شود. هدف اصلي اين مطالعه مقايسه ي تاثير بيهوشي عمومي و بي حسي نخاعي بر كيفيت ريكاوري بعد از هيستركتومي شكمي بود. روش بررسي: اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني بر روي 100 خانم 35 تا 70 ساله با II وASAclass I كانديداي هيستركتومي شكمي صورت گرفت. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه بيهوشي عمومي و بي حسي نخاعي تقسيم شدند. كيفيت ريكاوري بعد از عمل با استفاده از پرسشنامه QoR-40 (حالات عاطفي، راحتي فيزيكي، حمايت رواني، استقلال فيزيكي و درد) در 24 و 48 ساعت بعد از عمل اندازه گيري شد. داده ها با روش هاي آماري T-test و Mann-Whitney و Chi-Square Tests آناليز شد و P-value كمتر از 0.05 معني دار تلقي گرديد. يافته ها: دو گروه از نظر سن، مدت بيهوشي و مدت جراحي اختلافي نداشتند (P 0.05) نمره كل پرسشنامه ي QoR-40 در 24 ساعت اول به ترتيب در بيهوشي عمومي 170.28 ± 11.72 و در بي حسي نخاعي 177.24 ± 11.35 بود (0.03=P) و در 48 ساعت اول 185.68 ± 7.38 و 192.04 ± 5 بود (0.001 P). ميانگين نمره حالات عاطفي بيماران به ترتيب در 24 و 48 ساعت بعد از عمل به صورت معني داري در گروه بي حسي نخاعي بيشتر از گروه بيهوشي عمومي بود (0.008=P و 0.001 P). نتيجه گيري: كيفيت ريكاوري بي حسي نخاعي نسبت به بيهوشي عمومي بعد از عمل هيستركتومي شكمي بهتر است.