ارزيابي كارايي براساس روش تحليل پوششي داده ها در شرايط عدم قطعيت (نمونه: واحدهاي ستادي طرح و برنامه و بودجه ناجا)

امروزه يكي از دغدغه هاي مهم هر سازمان چگونگي آگاهي از نوع عملكرد و ميزان مطلوبيت فعاليت هاي و همچنين نظارت كلي بر فرآيندهاي مربوط به عملكرد واحدها مي باشد، لذا وجود يك نظام ارزيابي كارايي دقيق و جامع بسيار بااهميت مي باشد. در حال حاضر در سيستم هاي ارزيابي كارايي و عملكرد، از روش هاي گوناگوني استفاده مي شود، يكي از اين روش ها استفاده از تحليل پوششي داده ها مي باشد. در تحليل پوششي داده ها يكي از مشكلات مهم و اساسي مدل هاي پيشين، در نظر نگرفتن عدم قطعيت داده ها در مساله ي ارزيابي كارايي مي باشد؛ زيرا يكي از مهم ترين ويژگي هاي مديريت عدم قطعيت در آن است و وجود متغيرهاي غيرقابل كنترل، فرايند تصميم گيري مديران را به كلي تحت تاثير قرار مي دهد. لذا ارايه روشي در فضاي عدم قطعيت، جهت ارزيابي از جايگاه خاصي برخوردار هست. در اين مقاله به بررسي روش هاي تحليل پوششي داده در شرايط عدم قطعيت پرداخته شده است.