بازخواني انگاره « هستي » در معنويت گرايي جديد

Review of the idea of “Existence” in new spirituality

ديدگاه افراد درباره چيستيِ هستي و نسبت انسان و خدا با كلّ هستي، در نحوه معنويت گرايي آنها مؤثر است. شيوه معنويت گرايي فردي كه هستي)طبيعت، ماوراء طبيعت، انسان و خدا( را يك كلّ يكپارچه و بدون تمايز فرض ميكند با فردي كه عرصه غيب و شهود را متمايز ميداند و انسان و خدا را دو موجود مستقل به حساب ميآورد تفاوتهايي بسيار دارد. در اين مقاله با استفاده از پژوهش هاي موجود درباره عقايد معنويت گرايان جديد نشان خواهيم داد كه انگاره هستي در اين جريان چگونه ترسيم ميشود و هستي شناسي برخاسته از اين انگاره چه تأثيراتي در خداشناسي و انسان شناسي معنويت گرايان جديد دارد. در مقاله حاضر با استفاده از مفهوم مونيسم سعي خواهيم كرد اين مدل هستي شناختي را تبيين كرده و به اجمال به برخي لوازم اعتقادي آن اشاره كنيم.