طرح و بررسي دو ابرروايت «مسيحيت» و «ليبرال دموكراسي» در چارچوب نظريۀ شالوده‌شكني دريدا

The planning and analyzing two meta-narrative Christianity and liberal democracy in the framework of the theory of Derrida's Deconstruction

اين مقاله تلاشي است كه با روش تحليلي، به طرح دو ابرروايت «ديني» و «سياسي» مي‌پردازد و سپس آنها را در چارچوب نظريۀ شالوده‌شكني دريدا به چالش مي‌كشد؛ از اين‌رو دريدا در مقابل روايتي از مسيحيت كه آن را مقرر در متن و ذهن شارع، منحصر به نهادهاي سنتي و در اختيار متوليان رسمي آن معرفي مي‌كند و به بازگويي مفاهيمي نظير «هديه»، «ايثار»، «بخشايش»، «موعودگرايي» و... كه همواره به گفتمان كلاسيك مسيحيت تعلق دارند، مي‌پردازد. شالوده‌شكني همچنين در مقابل روايتي كه بقاي «دموكراسي ليبرال» و نظام سياسي مبتني بر آن را بعد از فروپاشي شوروي و اضمحلال كمونيسم، به‌منزلۀ پايان تاريخ، آخرين مرحلۀ تكامل ايدئولوژيكي بشر و شكل نهايي دولت تلقي مي‌كند، مي‌كوشد تا ضمن ارائۀ ضعف و كاستي‌هاي آن، با اعطاي معنايي تازه به مفهوم «دوستي»، بر بنياد برادري ناگسستني، نامشروط و جهاني، نويدبخش شيوۀ تازه‌اي از سياست با عنوان «جماعتي بدون جماعت» و دموكراسي اصيل‌تري با عنوان «دموكراسي در راه» باشد.

This article is an attempt by the analytical method to study two meta-narrative religious and political and then challenge them in the framework of Derridas Deconstruction, so Derrida against a version of Christianity that it provided in the text mind founder, sole custodians of traditional institutions and the formal introduction of the screw, recounting concepts such as gift, sacrifice, forgiveness, messianism and that Christianity has always belong to the classic discourse. Deconstruction also the narrative that the survival of liberal democracy and its political system based on the Soviet unio‎n and the collapse of communism after the collapse, as the end of history, the last stage of human ideological evolution and the final form of government as a screw attempts to in presenting its weaknesses and limitations, giving new meaning to the concept of friendship based on the unbreakable brotherhood, unconditional and universal, promising practices new policy as a community without community and democracy as original democracy to come is.