عنوان مقاله :
جايگاه مطالعات جنوب شرق آسيا در پژوهش‌هاي دانشگاهي و آسيب‌شناسي آن
عنوان به زبان ديگر :
The status of South-East Asia studies in academic research and its pathology
پديد آورندگان :
باقري دولت ابادي، علي دانشگاه ياسوج - روابط بين‌الملل , سجادي صفت، سجاد دانشگاه ياسوج
كليدواژه :
پژوهش , علوم سياسي , جنوب شرق آسيا , چين , دانشگاه , روابط بين‌الملل
چكيده فارسي :
يكي از حوزه‌هايي جغرافيايي كه در دو دهة اخير مورد توجه پژوهشگران روابط بين‌الملل قرار گرفته، حوزة جنوب شرق آسياست. دليل اصلي اين مسئله به نقش چين و كشورهاي اين منطقه در اقتصاد جهاني و مسائل استراتژيك و ژئوپليتيك منطقه بازمي‌گردد. با توجه به اين اقبال عمومي سؤالي كه مطرح مي‌شود اين است كه در ايران موضوعات مربوط به جنوب شرق آسيا تا چه حد مورد توجه و علاقة پژوهشگران و دانشگاهيان رشتة روابط بين‌الملل و زيرشاخه‌هاي آن قرار گرفته است؟ اين پژوهش‌ها چه نقاط ضعف و قوتي دارند؟ فرضية پژوهش اين است كه دانشگاهيان ايران طي دو دهة اخير چندان علاقه‌اي به پژوهش در حوزة جنوب شرق آسيا نشان نداده‌اند. براي بررسي سؤال و فرضية مذكور از دو روش كمّي و كيفي استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد حوزة جنوب شرق آسيا به نسبت حوزة خاورميانه، اروپا و آمريكا كمتر مورد توجه جامعة علمي ايران قرار گرفته و مقالات منتشرشده به لحاظ رويكرد نظري، روش تحقيق، سناريونويسي و پيش‌بيني آينده ضعف دارند.
چكيده لاتين :
One of the geographic areas that has attracted interest of international Academic researchers over the last two decades is the Southeast Asia. The main reason for this is the role of China and South-East Asia countries in the global economy and the strategic and geopolitical importance of the region. Given to this conditions, the question is: How much interest of Iranian scholars and academics in the field of international relations and its subcategories have been addressed to South-East Asia Countries? What are the weaknesses and strengths of these researches? The research hypothesis is that Iranian academics have not shown little interest to the research in South-East Asia in the past two decades. Two quantitative and qualitative methods have been used to evaluate the above question and hypothesis. The findings of the research show that the South-East Asia region Compared to the Middle East, Europe and the Americas has attracted little interest in scientific community and published articles are weak in terms of the theoretical approach, research methodology, scenarios, and prediction of the future.
