تاثير پويايي مهاجرت از روستا به شهر بر نابرابري درآمدي: مورد مطالعه مناطق روستايي ايران

Investing of dynamic effect of immigration from rural to urban on income inequality: case study of rural regions in Iran

امروزه مهاجرت روستايي از طريق كانال هايي، به علت كمبود زيرساخت هاي لازم جهت جذب افراد در مناطق شهري، از يك طرف موجب كاهش رفاه افراد مهاجر و ايجاد مشكلات اجتماعي در مناطق شهري شده و همچنين ممكن است موجب تضعيف وضعيت رفاهي ساكنان روستايي شود كه نابرابري درآمدي روستايي يكي از نتايج اين پديده به شمار مي آيد. در اين مقاله، بر اساس آمار مناطق روستايي 30 استان ايران در دوره 1394-1385، با روش داده هاي تركيبي (پانل) و با استفاده از مدل اقتصادسنجي گشتاورهاي تعميم يافته (GMM)، ميزان اثرگذاري متغيرهاي مهم مناطق روستايي ايران، به خصوص متغير مهاجرت روستايي بر نابرابري درآمدي روستايي، مورد بررسي قرار گرفته است. بر اين اساس، نتايج تجربي پژوهش نشان مي دهد مهاجرت در ابتداي امر موجب افزايش نابرابري درآمدي روستايي شده و در دوره بعد، اثري كاهنده بر شكاف درآمدي روستايي دارد.

Today, rural migration to urban areas, leads to an aggregate fall in welfare due to lack of infrastructure for integrating the newcomers into urban settings. Not only does it lead to reduction of the welfare of rural migrants and creation of social problems in urban areas, but it also undermines the welfare of rural residents through increasing inequality in rural incomes. In this paper, we apply the combined data (panel) method and use the generalized momentum econometric model (GMM), to analyze panel rural data of 30 provinces of Iran for the period 2005 to 2015 to see how rural migration affects rural inequality. Our research results show that migration at the beginning increases rural income inequality but that it tends to decrease rural income inequality in subsequent periods.