بازنمايي امنيت اجتماعي در برنامه‌هاي توسعه پس از انقلاب اسلامي

Demonstrate social security in post-revolutionary development programs

داشتن يك جامعه امن از مهمترين دغدغه‌هاي هر حكومتي تلقي مي‌شود و جامعه و نظام سياسي با برنامه‌هاي توسعه كشوري به عنوان سياستگذاري كلان در پي تحقق مولفه‌هاي امنيت اجتماعي هستند. هدف از اين پژوهش بازنمايي مولفه‌هاي موثر در تحقق امنيت اجتماعي در برنامه‌هاي چهارم، پنجم و ششم توسعه با روش پژوهش داده بنياد از طريق تحليل متون برنامه‌هاي توسعه كشور است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد سه برنامه توسعه چهارم، پنجم و ششم در چهار مقوله هويت، قانون، اعتماد و علم با راهبردهاي متفاوتي به امنيت اجتماعي رسيده‌اند. نتايج نشان داد برنامه چهارم توسعه با رويكرد ايجابي، برنامه پنجم با رويكردي سلبي و برنامه ششم با رويكردي سلبي و ايجابي به امنيت اجتماعي پرداخته اند.

Society and the political system in the field of societal security wants to make the members of the society and their political system comfortable and has various components and having a safe society is one of the most important concerns of any government. State development plans as macro policy makers seek to realize the components of societal security. The purpose of this study is to represent the effective components in the realization of social security in the fourth, fifth and sixth development plans through the data base research method is Grounded Theory through analyzing the texts of development plans of the country. Research findings show that the components of social security in the four categories of identity, law, trust and science in the fourth, fifth and sixth development programs have reached different social security strategies and the results showed that the fourth development plan with a positive approach, the fifth one with a negative approach and the sixth program with a negative and positive approach addressed social security.