بررسي آثار آلودگي هوا در ميزان مرگ و مير و كاهش اميد به زندگي با استفاده از توابع دوز ـ واكنش و اولويت‌بندي آلاينده‌هاي مسئول (مطالعه‌ي موردي: شهر مشهد)

در پژوهش حاضر، با استفاده از توابع دوز ـ واكنش و شاخص‌هاي اندازه‌گيري‌شده‌ي آلودگي هوا براي شهر مشهد، ميزان مرگ و مير در اثر بيماري‌هاي مزمن، كاهش اميد به زندگي در اثر بيماري‌هاي مزمن و حاد و نيز خطرهاي حاصل از آلايندگي ازن ارزيابي شده است. در مطالعه‌ي حاضر، آلاينده‌هاي مسئول نيز از نقطه‌نظر ريسك خطر، به كمك روش‌هاي A‌H‌P و الكتره اولويت‌بندي شده‌اند. نتايج نشان مي‌دهد كه مرگ و مير در اثر بيماري‌هاي مزمن با مقدار بيشينه‌ي 20/8% و كاهش اميد به زندگي در اثر بيماري‌هاي مزمن با بيشينه‌ي 8/22 سال براي مردان و 8/15 سال براي زنان در آستانه‌ي وضعيت بحران قرار دارد. بررسي‌ها در دوره‌ي آماري سال 93، بيان‌گر اين موضوع است كه عامل اصلي آلايندگي هوا در شهر مشهد، ذرات معلق كوچك‌تر از 2/5 ميكرون (P‌M2.5) است.