ارائه‌ي يك رويكرد نرم‌افزاري مبتني بر شبيه‌سازي چهاربعدي جهت شناسايي پوياي تداخل‌هاي زماني - فضايي در پروژه‌هاي ساختماني و ارزيابي كمي تأثير آن‌ها بر بهره-وري نيروي انساني

ناديده گرفتن فضا در زمان‌بندي پروژه‌هاي ساختماني، باعث بروز تداخل‌هاي زماني - فضايي مي‌شود، كه در آن‌ها فضاهاي كاري موردنياز فعاليت‌هايي كه به‌صورت هم‌زمان اجرا مي‌شوند، تداخل فيزيكي دارند. تداخل ميان فضاي موردنياز نيروي انساني، يكي از عوامل تأثيرگذار در بهره‌وري در پروژه‌هاي ساختماني به‌شمار مي‌رود. از طرفي، به‌كارگيري روش‌هاي فشرده‌سازي مي‌تواند منجر به افزايش تعداد و شدت تداخل‌ها شود. در پژوهش حاضر، يك سيستم «شناسايي ديناميكي تداخل‌هاي زماني ـ فضايي و ارزيابي كمّي تأثير آن‌ها مبتني بر شبيه‌سازي چهاربُعدي» با هدف بهبود روش‌هاي برنامه‌ريزي در پروژه‌هاي ساختماني ارائه شده است. براي نخستين بار در حوزه‌ي تداخل‌هاي زماني ـ فضايي ساختماني به منظور شناسايي تداخل‌ها، حركت نيروي انساني با 4 الگوي اجرايي و 4 موقعيت شروع حركت متفاوت شبيه‌سازي شده است. همچنين، شدت تداخل‌ها از طريق ارزيابي ميزان افزايش تراكم نيروي انساني در فضاهاي كاري اندازه‌گيري شده است. بدين منظور علاوه بر ابعاد تداخل، درصد كاهش فضاي سرانه‌ي در دسترس نيروي انساني هر فعاليت بعد از بروز تداخل با توجه به فضاي كمينه‌ي سرانه‌ي موردنياز هر فعاليت محاسبه شده است.